غزل ۱۸۲۰ مولانا

۱	هِی چه گُریزی چندین؟ یک نَفَس این جا بِنِشین	صَبرِ تو کو ای صابر؟ ای همه صَبر و تَمکین
۲	ما دو سه کَس نو مُرده مُنْتَظِرِ آن پَردِه	زنده شویم از تَلْقین بازرَهیم از تَکْفین
۳	هی به سَلَف نَفْخی کُن پیش تَر از یَوْمُ الدّین	تا شِنَوَد چَرخ فَلَک از حَشَرِ تو تَحْسین
۴	هی به زبانِ ما گو رَمز مگو پیدا گو	چند خوری خون به سِتَم ای همه خویَت خونین
۵	چند گَزی بر جِگَرش چند کُنی قَصدِ سَرَش	چند دَهی بَد خَبَرش کار چُنین است و چُنین
۶	چند کُنی تَلْخْ لَبَش چند کُنی تیره شَبَش	ای لَبِ تو هَمچو شِکَر ای شبِ تو خُلْدِ بَرین
۷	هیچ عَسَلْ زَهر دَهَد؟ یا زِ شِکَر سِرکه جَهَد؟	مَغْلَطه تا چند دَهی؟ ای غَلَط اندازِ مِهین
۸	هر چه کُنی آن لبِ تو باشد غَمّاز ِشِکَر	هر حرکت که تو کُنی هست در آن لُطفِ دَفین
۹	سَروْ چه مانَد به خَسی؟ زَر به چه مانَد به مِسی؟	تو به چه مانی به کسی؟ ای مَلِکِ یَوْمُ الدّین