غزل ۲۱۰۷ مولانا
| ۱ | جانِ مَنی، جانِ مَنی، جانِ من | آنِ مَنی، آنِ مَنی، آن مَن | |
| ۲ | شاهِ مَنی، لایِقِ سودایِ من | قَندِ مَنی، لایِقِ دندانِ من | |
| ۳ | نورِ مَنی، باش دَرین چَشمِ من | چَشمِ من و چَشمهٔ حیوانِ من | |
| ۴ | گُل چو تو را دید به سوسن بِگُفت | سَروِ من آمد به گُلِستانِ من | |
| ۵ | از دو پراکُنده تو چونی؟ بگو | زُلفِ تو حالِ پَریشانِ من | |
| ۶ | ای رَسَنِ زُلفِ تو پابَندِ من | چاهِ زَنَخْدانِ تو زندانِ من | |
| ۷ | دست‌فَشان، مَست، کجا می‌رَوی؟ | پیشِ من آ، ای گُلِ خندانِ من |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- You are my life, you are my life, my life; you are my own, you are my own, my own. |
| ۲- You are my king, worthy of my passion; you are my candy, worthy of my teeth. |
| ۳- You are my light; dwell within these eyes of mine, O my eyes and fountain of life! |
| ۴- When the rose beheld you, it said to the lily, “My cypress tree came to my rose garden.” |
| ۵- Say, how are you in respect to two scattered things! your hair, and my distracted state? |
| ۶- The rope of your hair is my shackle, the well of your chin is my prison. |
| ۷- Where are you going, drunk, shaking your hands? Come to me, my laughing rose! |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!