غزل ۲۲۱۶ مولانا
| ۱ | تَن مَزَن ای پسرِ خوش دَمِ خوش کام بگو | بَهرِ آرامِ دِلَم، نامِ دلارامْ بِگو | |
| ۲ | پَردهٔ من مَدَران و دَرِ اِحْسان بِگُشا | شیشهٔ دل مَشِکَن، قِصّهٔ آن جامْ بِگو | |
| ۳ | وَرْ دَرِ لُطف بِبَستی، دَرِ اومید مَبَند | بر سَرِ بام بَرآ و زِ سرِ بامْ بِگو | |
| ۴ | وَرْ حَدیث و صِفَتِ او شَر و شوری دارد | صِفَتِ این دلِ تَنگِ شَرَرآشامْ بِگو | |
| ۵ | چون که رِضوانِ بهشتی تو، صَلایی دَردِهْ | چون که پیغامبرِ عشقی، هَلِه، پیغامْ بِگو | |
| ۶ | آهِ زندانیِ این دامْ بَسی بِشْنودیم | حالِ مُرغی که بِرَسته‌‌ست ازین دامْ بِگو | |
| ۷ | سُخَنِ بَند مگو و صِفَتِ قَند بِگو | صِفَتِ راه مگو و زِ سَرانجامْ بِگو | |
| ۸ | شرحِ آن بَحْر که واگَشتِ همه جان‌ها اوست | که فُزون است زِ ایّام و زِ اَعْوامْ بِگو | |
| ۹ | وَرْ تَنورِ تو بُوَد گرم و دُعایِ تو قَبول | غَمِ هر مُمْتَحَنِ سوختهٔ خامْ بِگو | |
| ۱۰ | شُکرِ آن بَهره که ما یافته ایم از دَرِ فَضْل | فُرصت اَرْدست دَهَد، هم بَرِ بهرامْ بِگو | |
| ۱۱ | وَگَر از عامْ بِتَرسی، که سُخَن فاش کُنی | سُخَنِ خاصْ نَهان در سُخَنِ عامْ بِگو | |
| ۱۲ | وَرْ ازان نیز بِتَرسی، هَله، چون مُرغِ چَمَن | دَم به دَم زَمزَمهٔ بی‌اَلِف و لامْ بِگو | |
| ۱۳ | هَمچو اندیشه که دانی تو و دانایِ ضَمیر | سُخَنی بی‌نُقَط و بی‌مَد و اِدْغامْ بِگو |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
یک دنیا معنی… چقدر زیبا بود.