غزل ۲۳۴ مولانا
| ۱ | زِ جامِ ساقیِ باقی چو خورده‌یی تو دِلا؟ | که لحظه لحظه بَراری زِ عَرْبَده عَلَلا | |
| ۲ | مَگَر زِ زُهره شنیدی دِلا به وَقتِ صَبوح | که بَزْمِ خاص نَهادم صَلایِ عیشْ صَلا | |
| ۳ | بَلا دُر است، بَلایَش بِنوش و دُر می‌بار | چه می‌گُریزی آخِر، گُریزِ توست بَلا | |
| ۴ | پیاله بر کَفْ زاهِد زِ خَلْق باکَش نیست | میانِ خَلْق نِشسته‌ست در خَلاست خَلا | |
| ۵ | زِهی پیاله که در چَشمِ سَر هَمی‌نایَد | زِ دستِ ساقیِ مَعنی، تو هم بِنوش هَلا |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!