غزل ۲۸۰۵ مولانا
| ۱ | ای خوشا عیشی که باشد، ای خوشا نَظّاره‌یی | چون به اصلِ اصلِ خویش آید چُنین هر پاره‌یی | |
| ۲ | هر طَرَف آید به دَستَش بی‌صُراحی، باده‌یی | هر طَرَف آید به چَشمَش دِلْبَری، عَیّاره‌یی | |
| ۳ | دِلْبَری که سنگِ خارا، گَر زِ لَعْلَش بو بَرَد | جانْ پَذیرد سنگِ خارا، تا شود هُشیاره‌یی | |
| ۴ | باده دُزدید از لبانِ دِلْبَرِ من یک صِفَت | لاجَرَم در عشقِ آن لب، جان شُده میْ خواره‌یی | |
| ۵ | صُبح دَم بر راهِ دَیری راهِبَم همراه شُد | دیدمَش هم دَردِ خویش و دیدمَش هم کاره‌یی | |
| ۶ | یک صُراحی پیشَم آوَرْد، آن حَریفِ نیک خو | گشت جانَم زان صُراحی بی‌خودی، خَمّاره‌یی | |
| ۷ | در میانِ بی‌خودی، تبریزِ شَمسُ الدّین نِمود | از پِیِ بیچارگان سویِ وصالَش چاره‌یی |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- What a joyous pleasure it will be, what a charming spectacle, when such a part returns to the source of the source! |
| ۲- Wine will come from every side to its hand, without a cup, from every side to its eye, a darling, enchanting fair |
| ۳- A darling who, did the granite rock catch scent of her ruby, the granite rock would receive life to become conscious. |
| ۴- The wine stole one attribute from the lips of my darling; inevitably the soul became a wine-bibber for the love of those lips. |
| ۵- In dawn a monk went along with me on the way to the monastery; I saw him a fellow-sufferer and fellow-worker with myself. |
| ۶- He brought to me, that auspicious companion, a bowlfrom that bowl my soul became out of itself, a drunkard. |
| ۷- In the middle of my unselfedness the Tabriz of Shams al-Dīn displayed succor for the helpless ones in unity with Him. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!