غزل ۳۲۴ مولانا
| ۱ | دَرآ تا خِرقه قالَبْ دَراندازم همین ساعت | دَرآ تا خانه هستی بِپَردازم همین ساعت | |
| ۲ | صَلا زَن پاکْبازی را، رَها کُن خاکْ بازی را | که یک جان دارم و خواهم که دَربازم همین ساعت | |
| ۳ | کمانْ زِه کُن خدایا نه، که تیرِ قابَ قَوْسَیْنی | که وَقت آمد که من جان را، سِپَر سازم همین ساعت | |
| ۴ | چو بَر می‌آید این آتش، فَغان می‌خیزد از عالَم | اَمانَم دِهْ اَمانَم دِه، که بُگْدازم همین ساعت | |
| ۵ | جهان از ترس می‌دَرَّد وَ جان از عشقْ می‌پَرَّد | که مُرغان را به رَشک آرَم زِ پَروازم، همین ساعت |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!