غزل ۳۲۶ مولانا
| ۱ | حالَت دِهْ و حیرت دِه، ای مُبدعْ بی‌حالَت | لیلی کُن و مَجنون کُش، ای صانِعِ بی‌آلَت | |
| ۲ | صد حاجَتِ گوناگون، در لیلی و در مَجنون | فریادکُنان پیشَت کِای مُعْطیِ بی‌حاجَت | |
| ۳ | انگشتریِ حاجَت، مُهری‌ست سُلَیمانی | رَهن‌ست به پیشِ تو، از دست مَدِه صُحبت | |
| ۴ | بُگْذشت مَهِ توبه، آمد به جهانْ ماهی | کو بِشْکَند و سوزد، صد توبه به یک ساعت | |
| ۵ | ای گیج‌سَری کان سَر گیجیده نگردد ز او | ویْ گول‌دلی کان دلْ یاوه نکُند نیَّت | |
| ۶ | ما لَنْگ شُدیم این‌جا، بَربَنْد دَرِ خانه | چَرَّنده و پَرَّنده، لَنْگَند در این حَضرت | |
| ۷ | ای عشقْ تویی کُلّی، هم تاجی و هم غُلّی | هم دَعوتِ پیغامبر، هم دَه دلیِ امَّت | |
| ۸ | از نیست بَرآوَرْدی، ما را جِگَری تشنه | بَردوخته‌ای ما را، بر چَشمۀ این دولت | |
| ۹ | خارَم زِ تو گُل گشته، وَ اجْزا همه کُل گشته | هم اوَّلِ ما رَحمَت، هم آخِرِ ما رَحمَت | |
| ۱۰ | در خارْ بِبین گُل را، بیرون همه کَس بیند | در جُزوْ بِبین کُل را، این باشد اَهْلیَّت | |
| ۱۱ | در غوره بِبین میْ را، در نیست بِبین شیء را | ای یوسُفِ در چَهْ بین شاهَنْشَهی و مُلْکَت | |
| ۱۲ | خاری که ندارد گُل، در صَدرِ چَمَن نایَد | خاکی زِ کجا یابَد بی‌روحْ سَر و سَبْلَت | |
| ۱۳ | کَف می‌زَن و زین می‌دان تو مَنشَاءِ هر بانگی | کاین بانگِ دو کَف نَبْوَد، بی‌فُرقَت و بی‌وُصلَت | |
| ۱۴ | خامُش که بهار آمد، گُل آمد و خار آمد | از غَیب بُرون جَسته، خوبانْ جهتِ دَعوت |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!