غزل ۳۳۴ مولانا
۱ | از اوّلِ امروز حَریفانِ خَرابات | مِهْمانِ تواَند، ای شَهْ و سُلطانِ خَرابات | |
۲ | امروزْ چه روز است؟ بگو روز سَعادت | این قبله دل کیست؟ بگو جانِ خَرابات | |
۳ | هرگز دلِ عُشّاق به فرمانِ کسی نیست | کو مَستِ خَراب است به فرمانِ خَرابات | |
۴ | صد زُهره زِ اَسرار به آواز دَرآمَد | کَزْ اَبر بَرآ ای مَهِ تابانِ خَرابات | |
۵ | ما از لب و دندانِ اَجَل هیچ نترسیم | چون زنده شُدیم از بُتِ خندانِ خَرابات | |
۶ | بر گاو نَهَد رَخت و به عشق آید جانْ مَست | کین رَخت گِرو کُن، بَرِ دَربانِ خَرابات | |
۷ | هر جان که به شَمسُ الْحَقِ تبریز دَهَد دل | او کافِرِ خویش است و مُسلمانِ خَرابات |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!