غزل ۳۳۸ مولانا
| ۱ | سَماع از بَهرِ جانِ بی‌قرار است | سَبُک بَرجِه، چه جایِ اِنْتِظار است؟ | |
| ۲ | مَشین این‌جا تو با اندیشه خویش | اگر مَردی بُرو آن جا که یار است | |
| ۳ | مگو باشد که او ما را نخواهد | که مَردِ تشنه را با این چه کار است؟ | |
| ۴ | که پروانه نَیَندیشد زِ آتش | که جانِ عشق را اندیشهْ عار است | |
| ۵ | چو مَردِ جَنگْ بانگِ طَبْل بِشْنید | در آن ساعت، هزار اَنْدَر هزار است | |
| ۶ | شَنیدی طَبْل، بَرکَش زود شمشیر | که جانِ تو غَلافِ ذوالْفَقار است | |
| ۷ | بِزَن شمشیر و مُلْکِ عشق بِسْتان | که مُلْکِ عشقْ مُلْکِ پایدار است | |
| ۸ | حسینِ کَربلایی، آب بُگْذار | که آبْ امروز تیغِ آبْدار است |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!