غزل ۴۴۰ مولانا
| ۱ | امروزْ شهرِ ما را صد رونَق‌ست و جان است | زیرا که شاهِ خوبانْ امروز در میان است | |
| ۲ | حیران چرا نباشد؟ خندان چرا نباشد؟ | شهری که در میانَشْ آن صارِمِ زمان است | |
| ۳ | آن آفتابِ خوبیْ چون بر زمین بِتابَد | آن دَم زمینِ خاکیْ بهتر زِ آسْمان است | |
| ۴ | بر چَرخ سَبزپوشانْ پَر می‌زنند یعنی | سُلطان و خُسروِ ما آن است و صد چُنان است | |
| ۵ | ای جانِ جانِ جانانْ از ما سَلام بَرخوان | رَحمْ آر بر ضَعیفان عشقِ تو بی‌اَمان است | |
| ۶ | چون سَبز و خوش نباشد عالَم چو تو بَهاری؟ | چون ایمنی نباشد چون شیر پاسْبان است؟ | |
| ۷ | چون کوفت او دَر دل ناآمده به مَنْزِل | دانِسْت جانْ زِ بویَش کان یارِ مهربان است | |
| ۸ | آن کو کَشید دَستَت او آفریده اسْتَت | وان کو قَرینِ جان شُد او صاحِبِ قِران است | |
| ۹ | او ماهِ بی‌خُسوف‌ست خورشیدِ بی‌کُسوف است | او خَمْرِ بی‌خُمار است او سودِ بی‌زیان است | |
| ۱۰ | آن شهریارِ اَعْظَم بَزمی نَهاد خُرِّم | شمع و شراب و شاهِد امروز رایگانست | |
| ۱۱ | چون مَست گشت مَردم شُد گوهَرَش بِرِهنه | پَهلو شِکَست کان را زان کَس که پَهْلَوان است | |
| ۱۲ | دَلّاله چون صَبا شُد از خارْ گُل جُدا شُد | بارانْ نَبات‌ها را در باغْ اِمْتِحان است | |
| ۱۳ | بی‌عِزّ و نازنینی کی کرد ناز و بینی؟ | هر کَس که کرد وَاللّهْ خام‌ست و قَلْتَبانست | |
| ۱۴ | خامُش که تا بگوید بی‌حَرف و بی‌زبانْ او | خود چیست این زبان‌ها گَر آن زبانْ زبان است؟ |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
شیر پاسبان است: در کهن¬ترین تصاویر، شیر مربوط به پرستش خورشید – خدا بوده. شیران نیز نگاهبانان نمادین پرستشگاه¬ها و قصرها و آرامگاه¬ها بودند و تصوّر می-رفت درنده¬خویی آنها موجب دور کردن تأثیرات زیان¬آور است.