غزل ۵۳۰ مولانا
| ۱ | امروزْ خندانیم و خوش کان بَختِ خندان می‌رَسَد | سُلطانِ سُلطانانِ ما از سویِ میدان می‌رَسَد | |
| ۲ | امروزْ توبه بِشْکَنَم پَرهیز را بَرهَم زَنَم | کان یوسُفِ خوبانِ من از شهرِ کَنْعان می‌رَسَد | |
| ۳ | مَست و خُرامان می‌رَوَم پوشیده چون جانْ می‌رَوَم | پُرسان و جویان می‌رَوَم آن سو که سُلطان می‌رَسَد | |
| ۴ | اِقْبالْ آبادان شُده دَستار و دِلْ ویران شُده | اُفْتان شُده خیزان شُده کَزْ بَزمِ مَستان می‌رَسَد | |
| ۵ | فرمانِ ما کُن ای پسر با ما وَفا کُن ای پسر | نَسْیه رَها کُن ای پسر کِامْروز فَرمان می‌رَسَد | |
| ۶ | پُرنور شو چون آسْمان سَرسَبز شو چون بوسْتان | شو آشنا چون ماهیان کان بَحرِ عُمّان می‌رَسَد | |
| ۷ | هان ای پسر هان ای پسر خود را بِبین در من نِگَر | زیرا زِ بویِ زَعفَران گویند خندان می‌رَسَد | |
| ۸ | بازآمدی کَف می‌زَنی تا خانه‌ها ویران کُنی | زیرا که در ویرانه‌ها خورشیدِ رَخشان می‌رَسَد | |
| ۹ | ای خانه را گشته گِرو تو سایه پَروَردی بُرو | کَزْ آفتابْ آن سنگ را لَعْلِ بَدَخشان می‌رَسَد | |
| ۱۰ | گَه خونی و خونْ خواره‌یی گَهْ خستگان را چاره‌یی | خاصه که این بیچاره را کَزْ سویِ ایشان می‌رَسَد | |
| ۱۱ | امروزْ مَستان را بِجو غیبم بِبین عیبَم مگو | زیرا زِ مَستی‌هایِ او حَرفَم پریشان می‌رَسَد |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!