غزل ۵۵۹ مولانا

۱	زُهرهٔ عشقْ هر سَحَر بر دَرِ ما چه می‌کُند؟	دشمنِ جانِ صد قَمَر بر دَرِ ما چه می‌کُند؟
۲	هر کِه بِدید ازو نَظَر باخَبَر است و بی‌خَبَر	او مَلَک است یا بَشَر بر دَرِ ما چه می‌کُند؟
۳	زیرِ جهانْ زَبَر شُده آبْ مرا زِ سَر شُده	سنگ ازو گُهَر شُده بر دَرِ ما چه می‌کُند؟
۴	ای بُتِ شَنْگِ پَرده‌یی گَر تو نه فِتْنه کرده‌یی	هر نَفَسی چُنین حَشَر بر دَرِ ما چه می‌کُند؟
۵	گَر نه که روزِ روشنی پیشه گرفته رَه زَنی	روز به روز و رَه‌گُذَر بر دَرِ ما چه می‌کُند؟
۶	وَرْنَه که دوشْ مَستْ او آمد و دَر شِکَستْ او	پس به نشانه این کَمَر بر دَرِ ما چه می‌کُند؟
۷	گَر نه جَمالِ حُسنِ او گَرد بَرآرَد از عَدَم	این همه گَردِ شور و شَر بر دَرِ ما چه می‌کُند؟
۸	از تبریز شَمسِ دین سویِ کِه رای می‌کُند؟	بَحْر چه موج زَد گُهَر بر دَرِ ما چه می‌کُند؟