غزل ۶۰۹ مولانا

۱	در خانهٔ غَم بودن از هِمَّتِ دون باشد	وَنْدَر دلِ دونْ هِمَّت اسرارِ تو چون باشد؟
۲	بر هر چه هَمی‌لَرزی می‌دان که همان اَرْزی	زین رویْ دلِ عاشق از عَرشْ فُزون باشد
۳	آن را که شِفا دانی دَردِ تو از آن باشد	وان را که وَفا خوانی آن مَکْر و فُسون باشد
۴	آن جایْ که عشق آمد جان را چه مَحَل باشد؟	هر عقل کجا پَرَّد آن جا که جُنون باشد؟
۵	سیمرغِ دلِ عاشق در دامْ کجا گُنجَد؟	پَروازِ چُنین مُرغی از کَوْن بُرون باشد
۶	بر گِردِ خَسان گردد چون چَرخ دلِ تاری	آن دل که چُنین گردد او را چه سکون باشد؟
۷	جامِ میِ موسی کَش شَمسُ الْحَقِ تبریزی	تا آب شود پیشَت هر نیل که خون باشد