غزل ۶۲۰ مولانا
| ۱ | از سَرو مرا بویِ بالایِ تو می‌آید | وَزْ ماهْ مرا رنگ و سیمایِ تو می‌آید | |
| ۲ | هر نِی کَمَرِ خِدمَتْ در پیشِ تو می‌بَنْدد | شِکَّر به غُلامیِّ حَلْوایِ تو می‌آید | |
| ۳ | هر نور که آید او از نورِ تو زایَد او | می‌مُژده دَهَد یعنی فردایِ تو می‌آید | |
| ۴ | گُل خواجهٔ سوسن شُد آرایشِ گُلْٰشَن شد | زیرا که از آن خنده‌یْ رَعْنایِ تو می‌آید | |
| ۵ | هر گَهْ زِ تو بُگْریزم با عشقِ تو بِسْتیزم | اَنْدَر سَرَم از شش سو سودایِ تو می‌آید | |
| ۶ | چون بَررَوَم از پَستی بیرون شوم از هستی | در گوشِ من آن جا هم هَیهایِ تو می‌آید | |
| ۷ | اَنْدَر دلْ آوازی پُر شورش و غَمّازی | آن ناله چُنین دانَم کَزْ نایِ تو می‌آید | |
| ۸ | روز است شَبَم از تو خُشک است لَبَم از تو | غَم نیست اگر خُشک است دریایِ تو می‌آید | |
| ۹ | زیرِ فَلَکِ اَطْلَسْ هُشیار نَمانَد کَس | زیرا که زِ پیش و پَس میْ‌هایِ تو می‌آید | |
| ۱۰ | از جورِ تو اندیشم جور آید در پیشَم | بینم که چُنان تَلْخی از رایِ تو می‌آید | |
| ۱۱ | شَمسُ الْحَقِ تبریزی اندیشه چو بادِ خوش | جانْ تازه کُند زیرا صَحرایِ تو می‌آید |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!