غزل ۶۵۸ مولانا

۱	بگو دل را که گِردِ غَم نگردد	اَزیرا غَم به خوردن کَم نگردد
۲	نَباتِ آب و گِلْ جُمله غَم آمد	که سورِ او به جُز ماتَم نگردد
۳	مَگَرد ای مُرغِ دلْ پیرامُنِ غَم	که در غَمْ پَرّ و پا مُحْکَم نگردد
۴	دلْ اَنْدَر بی‌غمی پَرّی بِیابَد	که دیگر گِردِ این عالَم نگردد
۵	دلا این تَنْ عَدوِّ کُهنهٔ توست	عَدوِّ کُهنه خال و عَم نگردد
۶	دلا سَر سَخت کُن کم کُن مَلولی	مَلولْ اَسْرار را مَحْرَم نگردد
۷	چو ماهی باش در دریایِ مَعنی	که جُز با آبِ خوشْ هَمدَم نگردد
۸	مَلالی نیست ماهی را زِ دریا	که بی‌دریا خود او خُرَّم نگردد
۹	یکی دریاست در عالَمْ نَهانی	که در وِیْ جُز بَنی آدم نگردد
۱۰	زِ حیوان تا که مَردم وانَبُرَّد	دَرونِ آبِ حیوان هم نگردد
۱۱	خَموش از حرف زیرا مَردِ مَعنی	به گِردِ حرفِ لا و لَم نگردد