غزل ۶۷۳ مولانا
| ۱ | کسی کَزْ غَمْزه‌یی صد عقل بَنْدد | گَر او بر ما نَخَندد پس کِه خَندد؟ | |
| ۲ | اگر تَسْخَر کُند بر چَرخ و خورشید | بُوَد انصاف و انصافْ آن پَسَندد | |
| ۳ | دلا می‌جوش همچون موجِ دریا | که گَر دریا بیارامَد بِگَندد | |
| ۴ | چو خورشیدیّ و از خود پاک گَشتی | زِ تو چَنگِ اَجَل جُز غَم نَرَندد | |
| ۵ | شِکَرشیرینیِ گفتن رَها کُن | وَلیکِن کانِ قَندی چون نَقَندد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!