غزل ۶۸۴ مولانا

۱	زِ رویَت دستهٔ گُل می‌توان کرد	زِ زُلْفَت شاخِ سُنبُل می‌توان کرد
۲	زِ قَدِّ پُر خَمِ من در رَهِ عشق	بر آبِ چَشمِ من پُل می‌توان کرد
۳	زِ اشکِ خونِ همچون اَطْلَسِ من	بُراقِ عشق را جُل می‌توان کرد
۴	زِ هر حَلقه از آن زُلْفینِ پُر بَند	پِیِ گَردنکَشانْ غُل می‌توان کرد
۵	تو دریایی و من یک قَطره ای جان	وَلیکِن جُزو را کُل می‌توان کرد
۶	دِلَم صدپاره شُد هر پارهْ نالان	که از هر پاره، بُلبُل می‌توان کرد
۷	تو قافِ قَنْدی و من لامِ لَب تَلْخ	زِ قاف و لامِ ما قُل می‌توان کرد
۸	مرا هَمْشیره است اندیشهٔ تو	ازین شیرهْ بَسی مُل می‌توان کرد
۹	رَهی دور است و جانِ من پیاده	ولی دل را چو دُلْدُل می‌توان کرد
۱۰	خَمُش کُن زان که بی‌گفتِ زبانی	جهانْ پُر بانگ و غُلْغُل می‌توان کرد