غزل ۶۹۵ مولانا
۱ | این قافله بارِ ما ندارد | از آتشِ یارِ ما ندارد | |
۲ | هر چند درختهای سَبزَنْد | بویی زِ بهارِ ما ندارد | |
۳ | جانِ تو چو گُلْشَن است لیکِن | دلْ خسته به خارِ ما ندارد | |
۴ | بَحریست دلِ تو در حَقایِق | کو جوشِ کِنارِ ما ندارد | |
۵ | هر چند که کوه بَرقَراراست | وَاللّهْ که قَرارِ ما ندارد | |
۶ | جانی که به هر صَبوحْ مَست است | بویی زِ خُمارِ ما ندارد | |
۷ | آن مُطربِ آسْمان که زُهرهست | هم طاقَتِ کارِ ما ندارد | |
۸ | از شیرِ خدایْ پُرسْ ما را | هر شیرْ فَقارِ ما ندارد | |
۹ | مَنْمایْ تو نَقدِ شَمسِ تبریز | آن را که عِیارِ ما ندارد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!