غزل ۶۹۸ مولانا
| ۱ | آن کَس که زِ تو نشان ندارد | گَر خورشید است آن ندارد | |
| ۲ | ما بر دَر و بامِ عشقْ حیران | آن بامْ که نَردبان ندارد | |
| ۳ | دلْ چون چَنگ است و عشقْ زَخْمه | پس دل به چه دل فَغان ندارد؟ | |
| ۴ | امروزْ فَغانِ عاشقان را | بِشْنو که تو را زیان ندارد | |
| ۵ | هر ذَرّه پُر از فَغان و ناله‌ست | امّا چه کُند زیان ندارد | |
| ۶ | رَقْص است زبانِ ذَرّه زیرا | جُز رَقصْ دِگَر بیان ندارد | |
| ۷ | هر سو نِگَرانِ توست دل‌ها | وان سو که تویی گُمان ندارد | |
| ۸ | این عالَم را کَرانه‌یی هست | عشقِ من و تو کَران ندارد | |
| ۹ | مانندِ خیالِ تو ندیدم | بوسه دَهَد و دَهان ندارد | |
| ۱۰ | مانندهٔ غَمْزه‌اَت ندیدم | تیر اَنْدازَد کَمان ندارد | |
| ۱۱ | دادی کَمَری که بر میانْ بَند | طِفْلِ دلِ من میان ندارد | |
| ۱۲ | گفتی که به سویِ ما رَوان شو | بی لُطفِ تو جانْ رَوان ندارد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!