غزل ۶۹۷ مولانا
| ۱ | دلْ بی‌لَطَفِ تو جان ندارد | جانْ بی‌تو سَرِ جهان ندارد | |
| ۲ | عقلْ اَرْچه شِگَرفْ کَدْخدایی‌ست | بی خوانِ تو آب و نان ندارد | |
| ۳ | خورشیدْ چو دید خاکِ کویَت | هرگز سَرِ آسْمان ندارد | |
| ۴ | گُلْنار چو دید گُلْشَنِ جان | زین پَسْ سَرِ بوستان ندارد | |
| ۵ | در دولَتِ تو سِیَه گِلیمی | گَر سود کُند زیان ندارد | |
| ۶ | بی ماهِ تو شَبْ سِیَه گِلیم است | این دارد و آن و آن ندارد | |
| ۷ | دارد زِ سِتاره‌ها هزاران | بی ماهْ چراغدان ندارد | |
| ۸ | بی گفتِ تو گوش نیست جان را | بی گوشِ تو جانْ زبان ندارد | |
| ۹ | وان جانِ غَریب در تَظَلُّم | می‌نالَد و تَرجُمان ندارد | |
| ۱۰ | لیکِن رُخِ زردِ او گُواه است | وَاشْکی که غَمَش نَهان ندارد | |
| ۱۱ | غَمّازِ شَوَم بُوَد دَمِ سَرد | آن دَمْ که دَمِ خَران ندارد | |
| ۱۲ | اَصْلِ دَمِ سردْ مِهْرِ جان است | کان را مَهِ مِهْرَ جان ندارد | |
| ۱۳ | چون دلْ سَبُکَش کُند بَهارَت | صد گونه غَمَش گِران ندارد | |
| ۱۴ | آن عشقِ جوان چو نوبَهارَت | جُز پیران را جوان ندارد | |
| ۱۵ | تا چند نشان دَهی خَمُش کُن | کان اَصْلِ نشانْ نشان ندارد | |
| ۱۶ | بُگْذار نشانْ چو شَمسِ تبریز | آن شَمس که او کَران ندارد |
تعقیب
[…] در دولَتِ تو سِیَه گِلیمی گَر سود کُند، زیان ندارد[۱۳۱] […]
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!