غزل ۸۶ مولانا

۱	ای گشته زِ تو خَندان، بُستان و گُلِ رَعنا	پیوسته چُنین بادا، چون شیر و شِکَر با ما
۲	ای چَرخْ تو را بَنده، وِیْ خَلقْ زِ تو زنده	اَحْسَنْت زِهی خوابی، شاباشْ زِهی زیبا
۳	دریایِ جَمالِ تو، چون موج زَنَد ناگَهْ	پُرگنج شود پَستی، فردوس شود بالا
۴	هر سویْ که روی آری، در پیشِ تو گُل رویَد	هر جا که رَویْ آیی، فَرشَت همه زَر بادا
۵	وانْ دم که زِ بَدخویی، دُشنام و جَفا گویی	می‌گو که جَفایِ تو، حَلْواست همه حَلْوا
۶	گر چه دِل سَنگَسْتَش، بِنْگَر که چه رَنگسْتَش	کَزْ مَشعَله نَنگَسْتَش، وَزْ رَنگِ گُلِ حَمْرا
۷	یا رَب دلِ بازش دِهْ، صد عُمرِ درازش دِهْ	فَخْرَش دِهْ و نازش دِهْ، تا فَخْر بُوَد ما را