غزل ۸۶۴ مولانا
| ۱ | بُلبُل نِگَر که جانِبِ گُلْزار می‌رَوَد | گُلْگونه بین که بر رُخِ گُلْنار می‌رَوَد | |
| ۲ | میوه تمام گشته و بیرون شُده زِ خویش | مَنْصوروارْ خوش به سَرِ دار می‌رَوَد | |
| ۳ | اِشْکوفه بَرگ ساخته بَهرِ نِثارِ شاه | کَنْدَر بهارِ شاهْ به ایثار می‌رَوَد | |
| ۴ | آن لاله چو راهِبِ دل سوخته به دَرد | در خونِ دیده غَرقْ به کُهْسار می‌رَوَد | |
| ۵ | نُه ماه خار کرد فَغانْ در وَفایِ گُل | گُل آن وَفا چو دید سویِ خار می‌رَوَد | |
| ۶ | مانده‌ست چَشمِ نرگسْ حیرانْ به گِردِ باغ | کین جا حَدیثِ دیده و دیدار می‌رَوَد | |
| ۷ | آبِ حَیات گشته رَوان در بُنِ درخت | چون آتشی که در دلِ اَحْرار می‌رَوَد | |
| ۸ | هر گُلْرُخی که بود زِ سَرما اسیرِ خاک | بر عشقِ گَرم دار به بازار می‌رَوَد | |
| ۹ | اَنْدَر بهارْ وَحیِ خدا درسِ عام گفت | بِنْوشت باغ و مُرغْ به تَکرار می‌رَوَد | |
| ۱۰ | این طالِبانِ عِلْم که تَحصیل کرده اند | هر یک گرفته خِلْعَت و اِدْرار می‌رَوَد | |
| ۱۱ | گویی بهار گفت که اَللّهْ مُشتری‌ست | گُل جَنْدَره زده به خریدار می‌رَوَد | |
| ۱۲ | گُل از دَرونِ دلْ دَمِ رَحْمان فُزون شنید | زوتَر زِ جُمله بی‌دل و دَستار می‌رَوَد | |
| ۱۳ | دلْ در بهار بینَد هر شاخْ جُفتِ یار | یاد آوَرَد زِ وَصل و سویِ یار می‌رَوَد | |
| ۱۴ | ای دلْ تو مُفْلسیّ و خریدارِ گوهری | آن جا حَدیثِ زَرِّ به خَروار می‌رَوَد | |
| ۱۵ | نی نی حَدیثِ زَرِّ به خَروار کِی کنند؟ | کان جا حَدیثِ جانِ به اَنْبار می‌رَوَد | |
| ۱۶ | این نَفْسِ مُطْمَئِنّه خَموشی غذایِ اوست | وین نَفْسِ ناطقه سویِ گُفتار می‌رَوَد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!