غزل ۸۶۷ مولانا
| ۱ | چَندان حَلاوت و مَزه و مَستی و گُشاد | در چَشم‌هایِ مَستِ تو نَقّاشْ چون نَهاد؟ | |
| ۲ | چَشمَت بیافرید به هر دَم هزار چَشم | زیرا خدا زِ قُدرتِ خودْ قُدرَتَش بِداد | |
| ۳ | وان جُمله چَشم‌ها شُده حیرانِ چَشمِ تو | که صد هزار رَحْمَت بَر چَشم‌هات باد | |
| ۴ | بر تَختِ سلطنت بِنِشسته‌ست چَشمِ تو | هر جان که دید چَشمِ تو را گفت دادْ داد | |
| ۵ | گفتم که چَشمِ چَرخ چُنین چَشم هیچ دید؟ | سوگند خورْد و گفت مرا نیست هیچ یاد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!