غزل ۹۴۲ مولانا
| ۱ | اگر مرا تو نخواهی دِلَم تو را خواهد | تو هم به صُلح گَرایی اگر خدا خواهد | |
| ۲ | هزار عاشقْ داری تو را به جانْ جویان | که تا سعادت و دولت زِ ما کِه را خواهد | |
| ۳ | زِ عشقِ عاشقِ درویش خَلْق در عَجَبَند | که آنچه رَشکِ شَهان است او چرا خواهد؟ | |
| ۴ | عَجَب نباشد اگر مُرده‌یی بِجویَد جان | و یا گیاه بِپَژمُرده‌یی صَبا خواهد | |
| ۵ | و یا دو دیده کور از خدا بَصَر جویَد | و یا گُرسنه ده ساله‌یی نَوا خواهد | |
| ۶ | همه دُعا شُده‌ام من زِ بَس دُعا کردن | که هر کِه بینَد رویَم زِ من دُعا خواهد | |
| ۷ | ولی به چَشمِ تو من رَنگِ کافران دارم | که چَشمِ خیره کُشَت بینَدَم غَزا خواهد | |
| ۸ | اگر مرا بِکُشد هَجْرِ تو زِ من بِحِل است | اسیرِ کُشته زِ غازی چه خون بَها خواهد؟ | |
| ۹ | سَلام و خِدمَت کردم بِگُفتی‌اَم چونی؟ | چُنان بُوَد مِسِ مسکین که کیمیا خواهد | |
| ۱۰ | چُنان بَرآیَد صورت که بَستْ صورتگَر | چُنان بُوَد تَنِ خسته کِه‌اَش دَوا خواهد | |
| ۱۱ | زِ آفتاب مَزَن گفت و گویْ چون سایه | زِ سایه ذَرّه گُریزد همه ضیا خواهد | |
| ۱۲ | زِهی سَخاوت و ایثارِ شَمسِ تبریزی | که شَمسِ گُنبدِ خَضْرا ازو عَطا خواهد |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!