مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۳ – ظاهِر شُدنِ عَجْزِ حکیمانْ از مُعالجۀ کَنیزک و رویْ آوردنِ پادشاهْ به دَرگاهِ اِله و در خواب دیدنِ او وَلییی را
۵۵ | شَهْ چو عَجْزِ آن حَکیمان را بِدید | پابِرِهنه جانِبِ مَسجد دَوید | |
۵۶ | رَفت در مسجد سویِ مِحْراب شُد | سَجْدهگاه از اشکِ شَهْ پُر آب شُد | |
۵۷ | چون به خویش آمد زِ غَرقابِ فَنا | خوشْ زبان بُگْشاد در مَدْح و دُعا | |
۵۸ | کِی کَمینه بَخْشِشَت مُلْک جهان | من چه گویم چون تو میدانی نَهان | |
۵۹ | ای همیشه حاجَتِ ما را پَناه | بارِ دیگر ما غَلَط کردیم راه | |
۶۰ | لیک گفتی گَرچه میدانم سِرَت | زود هم پیدا کُنَش بر ظاهِرَت | |
۶۱ | چون بَرآوَرْد از میانِ جانْ خُروش | اَنْدَر آمد بَحْرِ بَخشایِش به جوش | |
۶۲ | در میانِ گریه خوابَش دَر رُبود | دید در خواب او که پیری رو نِمود | |
۶۳ | گفت ای شَهْ مُژده حاجاتَت رَواست | گَر غریبی آیَدَت فردا زِ ماست | |
۶۴ | چون که آید او حکیمی حاذِقست | صادِقَش دان کو اَمین و صادق است | |
۶۵ | در عِلاجَش سِحْرِ مُطْلَق را ببین | در مِزاجَش قُدرتِ حَق را بِبین | |
۶۶ | چون رَسید آن وَعدهگاه و روز شُد | آفتاب از شَرقْ اَخْتَرسوز شُد | |
۶۷ | بود اَنْدَر مَنْظَره شَهْ مُنْتَظِر | تا بِبینَد آنچه بِنْمودند سِر | |
۶۸ | دید شخصی فاضِلی پُر مایهیی | آفتابی در میانِ سایهیی | |
۶۹ | میرَسید از دورْ مانندِ هِلال | نیست بود و هست بر شَکلِ خیال | |
۷۰ | نیستوَشْ باشد خیالْ اَنْدَر رَوان | تو جهانی بر خیالی بین رَوان | |
۷۱ | بر خیالی صُلحَشان و جنگَشان | وَزْ خیالی فَخْرَشان و نَنگشان | |
۷۲ | آن خیالاتی که دامِ اَوْلیاست | عکسِ مَهْرویانِ بُستانِ خداست | |
۷۳ | آن خیالی که شَهْ اَنْدَر خواب دید | در رُخِ مِهْمان هَمیآمد پَدید | |
۷۴ | شَهْ به جایِ حاجِبِانْ فا پیش رَفت | پیشِ آن مِهْمانِ غَیْبِ خویش رَفت | |
۷۵ | هر دو بَحْری آشْنا آموخته | هر دو جانْ بیدوختنْ بَر دوخته | |
۷۶ | گفت مَعشوقَم تو بودهسْتی نه آن | لیکْ کارْ از کار خیزد در جهان | |
۷۷ | ای مرا تو مُصْطَفی من چون عُمَر | از برایِ خِدمَتَت بَندَم کَمَر |
فایل صوتی به اشتباه گذاشته شده ست.
درود بر بانو هدی و سپاس از حسن توجه و دقتتون🌻