مثنوی مولانا – دفتر اوّل – بخش ۳ – ظاهِر شدنِ عَجز حکیمانْ از معالجۀ کَنیزک و رویْ آوردنِ پادشاهْ به درگاهِ اِله و در خواب دیدنِ او وَلی‌ای را
| ۵۵ | شَهْ چو عَجْزِ آن حَکیمان را بِدید | پابِرِهنه جانِبِ مَسجد دَوید | |
| ۵۶ | رَفت در مسجد سویِ مِحْراب شُد | سَجْده‌گاه از اشکِ شَهْ پُر آب شُد | |
| ۵۷ | چون به خویش آمد زِ غَرقابِ فَنا | خوشْ زبان بُگْشاد در مَدْح و دُعا | |
| ۵۸ | کِی کَمینه بَخْشِشَت مُلْک جهان | من چه گویم چون تو می‌دانی نَهان | |
| ۵۹ | ای همیشه حاجَتِ ما را پَناه | بارِ دیگر ما غَلَط کردیم راه | |
| ۶۰ | لیک گفتی گَرچه می‌دانم سِرَت | زود هم پیدا کُنَش بر ظاهِرَت | |
| ۶۱ | چون بَرآوَرْد از میانِ جانْ خُروش | اَنْدَر آمد بَحْرِ بَخشایِش به جوش | |
| ۶۲ | در میانِ گریه خوابَش دَر رُبود | دید در خواب او که پیری رو نِمود | |
| ۶۳ | گفت ای شَهْ مُژده حاجاتَت رَواست | گَر غریبی آیَدَت فردا زِ ماست | |
| ۶۴ | چون که آید او حکیمی حاذِق‌ست | صادِقَش دان کو اَمین و صادق است | |
| ۶۵ | در عِلاجَش سِحْرِ مُطْلَق را ببین | در مِزاجَش قُدرتِ حَق را بِبین | |
| ۶۶ | چون رَسید آن وَعده‌گاه و روز شُد | آفتاب از شَرقْ اَخْتَرسوز شُد | |
| ۶۷ | بود اَنْدَر مَنْظَره شَهْ مُنْتَظِر | تا بِبینَد آنچه بِنْمودند سِر | |
| ۶۸ | دید شخصی فاضِلی پُر مایه‌یی | آفتابی در میانِ سایه‌یی | |
| ۶۹ | می‌رَسید از دورْ مانندِ هِلال | نیست بود و هست بر شَکلِ خیال | |
| ۷۰ | نیست‌وَشْ باشد خیالْ اَنْدَر رَوان | تو جهانی بر خیالی بین رَوان | |
| ۷۱ | بر خیالی صُلحَ‌شان و جنگَ‌شان | وَزْ خیالی فَخْرَشان و نَنگ‌شان | |
| ۷۲ | آن خیالاتی که دامِ اَوْلیاست | عکسِ مَه‌ْرویانِ بُستانِ خداست | |
| ۷۳ | آن خیالی که شَهْ اَنْدَر خواب دید | در رُخِ مِهْمان هَمی‌آمد پَدید | |
| ۷۴ | شَهْ به جایِ حاجِبِانْ فا پیش رَفت | پیشِ آن مِهْمانِ غَیْبِ خویش رَفت | |
| ۷۵ | هر دو بَحْری آشْنا آموخته | هر دو جانْ بی‌دوختنْ بَر دوخته | |
| ۷۶ | گفت مَعشوقَم تو بوده‌سْتی نه آن | لیکْ کارْ از کار خیزد در جهان | |
| ۷۷ | ای مرا تو مُصْطَفی من چون عُمَر | از برایِ خِدمَتَت بَندَم کَمَر |
فایل صوتی به اشتباه گذاشته شده ست.
درود بر بانو هدی و سپاس از حسن توجه و دقتتون🌻