اگر از نتایج زیر راضی نیستید، جستجوی دیگری انجام دهید.
۱ این کیست این؟ این کیست این؟ شیرین و زیبا آمده سَرمَست و نَعْلین در بَغَل، در خانهٔ ما آمده ۲ خانه دَرو حیران شُده، اندیشه سَرگَردان شُده صد عقل و جان اَنْدَر پِی اَش، بی‌دست و بی‌پا آمده ۳ آمد به مَکْر آن لَعْل لب، کَفْچه به کَف، آتش طَلَب تا خود کِه […]
۱ ساقیِ فَرُّخ رُخِ من، جامِ چو گُلْنار بِدِه بَهرِ من اَرْ می‌نَدَهی، بَهرِ دلِ یار بِدِه ۲ ساقیِ دِلْدار تویی، چارهٔ بیمار تویی شَربَتِ شادیّ و شِفا، زود به بیمار بِدِه ۳ باده دران جام فَکَن، گَردنِ اندیشه بِزَن هین، دلِ ما را مَشِکَن، ای دل و دِلْدار بِدِه ۴ باز کُن آن […]
۱ باده بِدِه، باد مَدِه، وَزْ خودِمان یاد مَدِه روزِ نَشاط است و طَرَب، بَرمَنِشین، داد مَدِه ۲ آمده‌‌‌‌اَم مَستِ لِقا، کُشتهٔ شمشیرِ فَنا گر نه چُنینم، تو مرا هیچ دلِ شاد مَدِه ۳ خواجه تو عارف بُده‌یی، نوبَتِ دولت زده‌یی کاملْ جان آمده‌یی، دست به اُستاد مَدِه ۴ در دِهِ ویرانهٔ تو، گنجْ […]
۱ کجا شُد عَهد و پیمانی که کردی دوش با بَنده؟ که بادا عَهد و بَدعَهدیّ و حُسْنَت، هر سه پاینده ۲ زِبَدعَهدی چه غَم دارد شَهَنْشاهی که بِرْبایَد جهانی را به یک غَمْزه، قِرانی را به یک خنده؟ ۳ بِخواه ای دل، چه می‌خواهی؟ عَطا نَقْد است و شَهْ حاضر که آن مَهْ‌رو […]
۱ زِهی بَزمِ خداوندی، زِهی میْ‌هایِ شاهانه زِهی یَغما که می‌آرَد شَهِ قَفْچاقْ تُرکانه ۲ دِلَم آهن هَمی‌خایَد ازان لَعْلینْ لَبی که او کِنار لُطف بُگْشایَد میانِ حَلقه مَستانه ۳ هران جانی که شُد مَجنون به عشقِ حالَتِ بی‌چون کجا گیرد قَرار اکنون بدین افسون و افسانه؟ ۴ چو او طُرّه بَراَفْشانَد سویِ عاشق، […]
۱ من بی‌خود و تو بی‌خود، ما را که بَرَد خانه؟ من چند تو را گفتم کم خور دو سه پیمانه؟ ۲ در شهر یکی کَس را هُشیار نمی‌بینم هریک بَتَر از دیگر، شوریده و دیوانه ۳ جانا به خَرابات آ، تا لَذَّتِ جانْ بینی جان را چه خوشی باشد، بی‌صُحبَتِ جانانه؟ ۴ هر […]
۱ آن یارِ غریبِ من، آمد به سویِ خانه امروز تماشا کُن اَشکالِ غریبانه ۲ یارانِ وَفا را بین، اِخْوانِ صَفا را بین در رَقص، که بازآمد آن گنج به ویرانه ۳ ای چَشم چَمَن می‌بین، وِیْ گوشْ سُخَن می‌چین بُگشایْ لبِ نوشین، ای یارِ خوش افسانه ۴ امروز میِ باقی، بی‌صَرفه دِهْ ای […]
۱ این نیم شَبان کیست چو مهتاب رَسیده؟ پیغامبرِ عشق است زِمحْراب رَسیده ۲ آورده یکی مَشْعَله، آتش زده در خواب از حَضرتِ شاهَنشَهِ بی‌خواب رَسیده ۳ این کیست چُنین غُلغُله در شهر فَکَنده؟ بر خَرمَنِ دَرویش چو سیلاب رَسیده ۴ این کیست؟ بگویید که در کَوْن جُز او نیست شاهی به دَرِ خانهٔ […]
۱ خدایا مُطربان را اَنْگَبین دِهْ برایِ ضَربْ دستِ آهنین دِهْ ۲ چو دست و پایْ وَقفِ عشق کردند تو هَمْشانْ دست و پایِ راستین دِهْ ۳ چو پُر کردند گوشِ ما زِ پیغام توشان صد چَشمِ بَختِ شاه بین دِهْ ۴ کبوتروار نالانند در عشق توشان از لُطفِ خود بُرجِ حَصین دِهْ ۵ […]
۱ ای دو چَشمَت جادُوان را نُکته‌ها آموخته جان‌ها را شیوه‌هایِ جانْ فَزا آموخته ۲ هر چه در عالَم دَری بَسته‌ست، مِفْتاحَش تویی عشقْ شاگردِ تو است و دَرگُشا آموخته ۳ از برایِ صوفیانِ صافْ بَزم آراسته وان گَهانی صوفیان را اَلصَّلا آموخته ۴ وَزْ میانِ صوفیان، آن صوفیِ مَحبوب را سِرِّ معشوقیِّ مُطْلَق […]
۱ ای خداوند یکی یارِ جَفا کارَش دِهْ دِلْبَری عشوه دِهِ سَرکَشِ خونْ خوارش دِهْ ۲ تا بِدانَد که شبِ ما به چه سان می‌گُذَرد غَمِ عشقَش دِه و عشقَش دِه و بسیارش دِهْ ۳ چند روزی جِهَتِ تَجربه بیمارش کُن با طَبیبی دَغَلی پیشه سَر و کارش دِهْ ۴ بِبَرَش سویِ بیابان و […]
۱ این جا کسی است پنهان، دامانِ من گرفته خود را سِپَس کَشیده، پیشانِ من گرفته ۲ این جا کسی است پنهان، چون جان و خوش تَر از جان باغی به من نِموده، ایوانِ من گرفته ۳ این جا کسی است پنهان، همچون خیالْ در دل امّا فروغِ رویَش اَرکانِ من گرفته ۴ این […]
۱ بازآمد آن مُغَنّی، با چَنگِ سازکرده دَروازهٔ بَلا را بر عشقْ باز کرده ۲ بازارِ یوسُفان را از حُسنْ بَرشِکَسته دُکّانِ شِکَّران را یک یک فَراز کرده ۳ شمشیر درنهاده، سَرهایِ سَروَران را وان گاهَشان زِمَعنی، بَس سَرفَراز کرده ۴ خود کُشته عاشقان را، در خونشان نِشَسته وان گاه بر جنازه‌یْ هر یک […]
۱ باده بِدِه ساقیا عشوه و بادَم مَدِه وَزْ غَم فردا و دی هیچ به یادَم مَدِه ۲ باده ازان خُمِّ مِهْ پُرکُن و پیشَم بِنِه گَر نَگُشایَم گِرِه هیچ گُشادَم مَدِه ۳ چون گُذَرد میْ زِ سَر گویم ای خوش پسر باده نخواهم دِگَر مَستْ فُتادَم مَدِه ۴ چاکرِ خنده‌یْ تواَم کُشته زنده‌یْ […]
۱ گَر باغ ازو واقِف بُدی از شاخِ تَر خون آمدی وَرْ عقل ازو آگَهْ بُدی از چَشمْ جَیحون آمدی ۲ گَر سَر بُرون کردی مَهَش روزی زِ قُرصِ آفتاب ذَرّه به ذَرّه در هوا لیلیّ و مَجنون آمدی ۳ وَرْ گنج‌هایِ لَعْلِ او یک گوشه بر پَستی زدی هر گوشه ویرانه‌یی صد گنجِ […]
۱ ای در طَوافِ ماهِ تو ماه و سِپِهرْ مُشتری ای آمده در چَرخِ تو خورشید و چَرخِ چَنْبری ۲ یا رَب مَنَم جویانِ تو یا خود تویی جویانِ من ای نَنگِ من تا من مَنَم من دیگرم تو دیگری ۳ ای ما و من آویخته وِیْ خونِ هر دو ریخته چیزی دِگَر انگیخته […]
۱ چون دَرشَوی در باغِ دل، مانندِ گُلْ خوش‌بو شَوی چون بَرپَری سویِ فَلَک، همچون مَلَک مَه‌رو شَوی ۲ گَر هَمچو روغن سوزَدَت، خود روشنی گَردی همه سَرخَیلِ عِشرَت‌ها شَوی، گرچه زِ غَمْ چون مو شَوی ۳ هم مُلْک و هم سُلطان شَوی، هم خُلْد و هم رِضوان شَوی هم کُفر و هم ایمان […]
۱ من پیش ازین می‌خواستم گفتارِ خود را مُشتری وَاکْنون هَمی‌خواهم زِ تو کَزْ گفتِ خویشَم واخَری ۲ بُت‌ها تَراشیدم بَسی بَهرِ فَریبِ هر کسی مَستِ خَلیلَم من کُنون سیر آمدم از آزَری ۳ آمد بُتی بی‌رَنگ و بو دَستم مُعَطَّل شُد بِدو اُستادِ دیگر را بِجو بَهرِ دُکانِ بُتگَری ۴ دُکّان زِ خود […]
۱ بَرگُذَری درنِگَری جُز دل خوبانْ نَبَری سَر مَکَش ای دل که ازو هر چه کُنی جانْ نَبَری ۲ تا نشوی خاکِ دَرَش دَر نَگُشاید به رضا تا نَکَشی خارِ غَمَش گُل زِ گُلِسْتانْ نَبَری ۳ تا نَکَنی کوه بَسی دست به لَعْلی نَرَسَد تا سویِ دریا نَرَوی گوهر و مَرجانْ نَبَری ۴ سَر […]
۱ سنگ مَزَن بر طَرَفِ کارگَهِ شیشه‌گَری زَخْم مَزَن بر جِگَرِ خَسته خسته‌جِگَری ۲ بر دلِ من زَن همه را زان که دریغ است و غَبین زَخْمِ تو و سنگِ تو بر سینه و جانِ دِگَری ۳ بازرَهان جُمله اسیرانِ جَفا را جُزِ من تا به جفا هم نکُنی در جُزِ بَنده نَظَری ۴ […]
۱ تو نه چُنانی که مَنَم من نه چُنانم که تویی تو نه بَرآنی که مَنَم من نه بَرآنم که تویی ۲ من همه در حُکمِ تواَم تو همه در خونِ مَنی گَر مَهْ و خورشید شَوَم من کم از آنم که تویی ۳ با همه ای رَشکِ پَری چون سویِ من بَرگُذری باش […]
۱ آمده‌یی که رازِ من بر هَمگان بیان کُنی وان شَهِ بی‌نشانه را جِلْوه دَهی نشان کُنی ۲ دوشْ خیالِ مَستِ تو آمد و جامْ بر کَفَش گفتم میْ نمی‌خورَم گفت مَکُن زیان کُنی ۳ گفتم تَرسَم اَرْ خورَم شَرم بِپَرَّد از سَرَم دست بَرَم به جَعْدِ تو باز زِ من کَران کُنی ۴ […]
۱ ای کِه به لُطف و دِلْبَری از دو جهانْ زیاده‌یی ای کِه چو آفتاب و مَهْ دستِ کَرَم گُشاده‌یی ۲ صُبح که آفتابْ خود سَر نَزَده‌ست از زمین جامِ جهان نِمای را بر کَفِ جانْ نَهاده‌یی ۳ مَهْدی و مُهْتَدی تویی رَحمَتِ ایزدی تویی رویِ زمین گرفته‌یی دادِ زَمانه داده‌یی ۴ مایه صد […]
۱ جان به فِدایِ عاشقان خوش هَوَسی‌ست عاشقی عشقْ پَراست ای پسر بادِ هواست مابَقی ۲ از میِ عشقْ سَرخوشَم آتشِ عشقْ مَفْرَشَم پایْ بِنِه در آتشَم چند ازین مُنافقی؟ ۳ از سویِ چَرخ تا زمین سِلْسِله‌یی‌ست آتشین سِلْسِله را بگیر اگر در رَهِ خود مُحَقِّقی ۴ عشق مَپُرس چون بُوَد عشقْ یکی جُنون […]
۱ چَشمِ تو خواب می‌رَوَد یا که تو ناز می‌کُنی؟ نی به خدا که از دَغَلْ چَشمْ فَراز می‌کُنی ۲ چَشْم بِبَسته‌یی که تا خواب کُنی حَریف را چون که بِخُفت بر زَرَش دستْ دراز می‌کُنی ۳ سِلْسِله‌ای گُشاده‌یی دامِ اَبَد نهاده‌یی بَندِ کِه سخت می‌کُنی؟ بَندِ کِه باز می‌کُنی ۴ عاشقِ بی‌گناه را […]
۱ آبْ تو دِهْ گُسَسته را در دو جهانْ سَقا تویی بارْ تو دِهْ شِکَسته را بارگَهِ وَفا تویی ۲ بُرجِ نَشاطْ رَخْنه شُد لشکرِ دلْ بِرَهنه شُد مَیمَنه را کُلَهْ تویی مَیْسَره را قَبا تویی ۳ میْ زده میْ‌ایم ما کوفته دی‌ایم ما چَشم نهاده ایم ما در تو که توتیا تویی ۴ […]
۱ باز تُرُش شُدی مگر یارِ دِگَر گُزیده‌یی دستِ جَفا گُشاده‌یی پایِ وَفا کَشیده‌یی ۲ دوشْ زِ دَردِ دلْ مَها تا به سَحَر نَخُفته‌اَم زان که تو مَکْرِ دشمنان در حَقِ من شنیده‌یی ۳ ای دَمِ آتشینِ من خیز تویی گواهِ دل ای شبِ دوشِ منْ بیا راست بگو چه دیده‌یی؟ ۴ آیِنِه‌یی خریده‌یی […]
۱ ای دلِ بی‌قَرارِ من راست بگو چه گوهری؟ آتشی‌یی تو؟ آبی‌یی؟ آدمی‌یی تو؟ یا پَری؟ ۲ از چه طَرَف رَسیده‌یی؟ وَزْ چه غذا چَریده‌یی سویِ فَنا چه دیده‌یی؟ سویِ فَنا چه می‌پَری؟ ۳ بیخِ مرا چه می‌کَنی؟ قَصدِ فَنا چه می‌کُنی؟ راهِ خِرَد چه می‌زنی؟ پَرده خود چه می‌دَری؟ ۴ هر حَیَوان و […]
۱ تَلْخ کُنی دَهانِ من قَند به دیگران دَهی نَمْ نَدَهی به کِشتِ من آبْ به این و آن دَهی ۲ جانِ مَنیّ و یارِ من دولتِ پایدارِ من باغِ من و بهارِ من باغ مرا خَزان دَهی؟ ۳ یا جِهَتِ سِتیزِ من یا جِهَتِ گُریزِ من وَقتِ نَبات ریزِ من وَعده و اِمْتحان […]
۱ مرا سودایِ آن دِلْبَر زِ داناییّ و قَرّایی بُرون آوَرْد تا گشتم چُنین شَیدا و سودایی ۲ سَرِ سَجّاده و مسجد گرفتم من به جَهْد و جِد شِعارِ زُهد پوشیدم پِیِ خیراتْ اَفْزایی ۳ دَرآمَد عشق در مسجد بِگُفت ای خواجه مُرشِد بِدَرّان بَندِ هستی را چه دربَندِ مُصَلّایی؟ ۴ به پیشِ زَخْمِ […]
۱ مُسلمانان مُسلمانان مرا تُرکی‌ست یَغمایی که او صَف‌های شیران را بِدَرّا نَد به تنهایی ۲ کَمان را چون بِجُنبانَد بِلَرزد آسْمان را دل فرواُفْتَد زِ بیمِ او مَهْ و زُهره زِ بالایی ۳ به پیشِ خَلْقْ نامَش عشق و پیشِ من بَلایِ جان بَلا و مِحْنَتی شیرین که جُز با وِیْ نَیاسایی ۴ […]
۱ چه اَفْسُردی دَران گوشه؟ چرا تو هم نمی‌گردی؟ مگر تو فکرِ مَنْحوسی که جُز بر غَم نمی‌گردی؟ ۲ چو آمد موسیِ عِمْران چرا از آلِ فرعونی؟ چو آمد عیسیِ خوش دَم چرا هَمدَم نمی‌گردی؟ ۳ چو با حَقْ عَهدها بَستی زِ سُستیْ عَهْد بِشْکَستی چو قولِ عَهدِ جانْبازان چرا مُحکَم نمی‌گردی؟ ۴ میانِ […]
۱ مرا آن دِلْبَرِ پنهان، هَمی‌گوید به پنهانی به من دِهْ جان، به من دِهْ جان، چه باشد این گِرانْ جانی؟ ۲ یکی لحظه قَلَنْدَر شو، قَلَنْدَر را مُسَخَّر شو سَمَنْدَر شو، سَمَنْدَر شو، در آتش رو به آسانی ۳ در آتش رو، در آتش رو، در آتشدانِ ما خَوش رو که آتش با […]
۱ مرا پُرسید آن سُلطان، به نَرمیّ و سُخَن‌خایی عَجَب امسال ای عاشق، بِدان اقَبال‌گَهْ آیی؟ ۲ برایِ آنکه واگوید، نِمودم گوشِ کَرّانه که یعنی من گِران‌گوشَم، سُخَن را باز فرمایی ۳ مگر کوری بُوَد کان دَم نسازد خویشتن را کَر که تا باشد که واگوید سُخَن آن کانِ زیبایی ۴ شَهَم دریافت بازی […]
۱ رَها کُن ماجَرا ای جان، فرو کُن سَر زِبالایی که آمد نوبَتِ عِشرَت، زمانِ مَجْلِس آرایی ۲ چه باشد جُرم و سَهوِ ما، به پیشِ یَرْلِغِ لُطْفَت؟ کجا تَردامَنی مانَد چو تو خورشید، ما رایی ۳ دَرآ ای تاج و تَختِ ما، بُرون انداز رَختِ ما بِسوزان هرچه می‌سوزی، بِفَرما هرچه فرمایی ۴ […]
۱ بیا ای عارفِ مطرب چه باشد گَر زِ خوش خویی چو شِعْری نور اَفْشانیّ و زان اَشعار بَر گویی؟ ۲ به جانِ جُملهٔ مَردان، به دَردِ جُمله بادَردان که بَرگو تا چه می‌خواهی، وَزین حیران چه می‌جویی ۳ ازان رویِ چو ماهِ او، زِ عشقِ حُسن خواهِ او بیاموزید ای خوبان، رُخ اَفْروزیّ […]
۱ یکی گنجی پدید آمد، دَران دُکّانِ زَرکوبی زِهی صورت، زِهی مَعنی، زِهی خوبی، زِهی خوبی ۲ زِهی بازارِ زَرکوبان، زِهی اسرارِ یعقوبان که جانِ یوسُف از عشقش بَرآرَد شورِ یَعقوبی ۳ زِعشقِ او دو صد لیلی، چو مَجنون بَند می‌دَرَّد کَزین آتش زَبون آید صَبوری‌هایِ اَیّوبی ۴ شُده زَرکوب و حَق مانده، تَنَش […]
۱ چو سَرمَستِ مَنی ای جان، زِدَردِ سَر چه غَم داری؟ چو آهویِ مَنی ای جان، زِشیرِ نَر چه غَم داری؟ ۲ چو مَهْ رویِ تو من باشم، زِسال و مَهْ چه اندیشی؟ چو شور و شوقِ من هستَت، زِشور و شَر چه غَم داری؟ ۳ چو کانِ نیشِکَر گشتی، تُرُش رو از چه […]
۱ بَرآ بر بامْ ای عارف، بِکُن هر نیم‌شب زاری کبوترهایِ دل‌ها را، تویی شاهینِ اِشْکاری ۲ بُوَد جان‌هایِ پابَسته، شوند از بَندِ تَنْ رَسته بُوَد دل‌هایِ اَفْسُرده، زِ حَرِّ تو شود جاری ۳ بَسی اِشْکوفه و دل‌ها، که بِنْهادند در گِل‌ها هَمی‌پایَند یاران را، به دَعوَتْشان بِکُن یاری ۴ به کوریِّ دِیْ و […]
۱ اگر بی‌من خوشی یارا به صد دامَم چه می‌بَندی؟ وَگَر ما را هَمی‌خواهی، چرا تُندی، نمی‌خندی؟ ۲ کسی کو در شِکَرخانه، شِکَر نوشَد به پیمانه بدین سِرکایِ نُه ساله نداند کرد خُرسندی ۳ بِخَند ای دوستْ چون گُلْشَن، مَبادا خاطِرِ دُشمن کُند شادیّ و پِنْدارد که دلْ زین بَنده بَرکَندی ۴ چو رَشکِ […]
برای سوالات عمومی خود با ما تماس بگیرید.