غزل ۲۴۲۹ مولانا
| ۱ | ای در طَوافِ ماهِ تو ماه و سِپِهرْ مُشتری | ای آمده در چَرخِ تو خورشید و چَرخِ چَنْبری | |
| ۲ | یا رَب مَنَم جویانِ تو یا خود تویی جویانِ من | ای نَنگِ من تا من مَنَم من دیگرم تو دیگری | |
| ۳ | ای ما و من آویخته وِیْ خونِ هر دو ریخته | چیزی دِگَر انگیخته نی آدمیّ و نی پَری | |
| ۴ | تا پا نباشد زان که پا ما را به خارِسْتان بَرَد | تا سَر نباشد زان که سَر کافِر شود از دوسَری | |
| ۵ | آبی میانِ جو رَوان آبی لبِ جو بَسته یَخ | آن تیزرو این سُست رو هین تیز رو تا نَفْسُری | |
| ۶ | خورشید گوید سنگ را زان تافتم بر سنگِ تو | تا تو زِ سنگی وارَهی پا دَرنَهی در گوهری | |
| ۷ | خورشیدِ عشقِ لَمْ یَزَل زان تافته‌ست اَنْدَر دِلَت | کَاوَّل فَزایی بندگی و آخِر نمایی مِهْتَری | |
| ۸ | خورشید گوید غوره را زان آمدم در مَطْبَخَت | تا سِرکه نَفْروشی دِگَر پیشه کُنی حَلواگری | |
| ۹ | شَهْ باز را گوید که من زان بَسته‌اَم دو چَشمِ تو | تا بُگْسِلی از جِنْسَ خود جُز رویِ ما را نَنْگری | |
| ۱۰ | گوید بلی فرمان بَرَم جُز در جَمالَت نَنْگَرم | جُز بر خیالَت نَگْذَرم وَزْ جان نِمایَم چاکَری | |
| ۱۱ | گُلْ باغ را گوید که من زان عَرضه کردم رَخْتِ خود | تا جُمله رَخْتِ خویش را بِفْروشی و با ما خوری | |
| ۱۲ | آن کَس کَزین جا زَر بَرَد با دِلْبَری دیگر خورَد | تو کَژْ نِشین و راست گو آن از چه باشد؟ از خَری | |
| ۱۳ | آن آدمی باشد که او خر بِدْهَد و عیسی خَرَد | وین از خَری باشد که تو عیسی دَهیّ و خَر خَری | |
| ۱۴ | عیسی مِسَت را زَر کُند وَرْ زَر بُوَد گوهر کُند | گوهر بُوَد بهتر کُند بهتر زِ ماه و مُشتری | |
| ۱۵ | نی مُشتریِّ بی‌نَوا بَلْ نورِ اللّهُ اشْتَری | گَر یوسُفی باشد تو را زین پیرهَن بویی بَری | |
| ۱۶ | ما را چو مَریَم بی‌سَبَب از شاخِ خُشک آید رُطَب | ما را چو عیسی بی‌طَلَبْ در مَهْد آید سَروَری | |
| ۱۷ | بی باغ و رَزْ انگور بین بی‌روز و بی‌شبْ نور بین | وین دولَتِ مَنصور بین از دادِ حَقْ بی‌داوَری | |
| ۱۸ | از رویِ هَمچون آتشم حَمّام عالَم گَرم شُد | بر صورتِ گَرمابه‌یی چون کودکان کمتر گِری | |
| ۱۹ | فردا بِبینی روش را شُد طُعمه مار و موش را | دَروازه موران شُده آن چَشم‌هایِ عَبْهَری | |
| ۲۰ | مهتاب تا مَهْ رانده دیوارْ تیره مانده | اِنّا اِلَیْهِ آمده کان سونِگَر گَر مُبْصَری | |
| ۲۱ | یا جانِبِ تبریز رو از شَمسِ دین مَحْفوظ شو | یا از زبانِ واصِفان از صِدْق بِنْما باوری |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- Circumambulating about your moon, the moon and sky and Jupiter, the sun and hooplike sphere come into your sphere |
| ۲- O lord, am I seeking you or are you seeking me? O my shame! So long as I am, I am one and you are another; |
| ۳- Suspending us and me, shedding the blood of both, raising up something else, neither of man nor peri. |
| ۴- Let foot not remain, for foot carries us to the thorn bush; let head not remain, for the head becomes infidel through twoheadedness. |
| ۵- One water flowing amidst the stream, one water frozen on the bank of the stream; the former swift, the latter sluggish; beware, swift one, lest you congeal. |
| ۶- The sun says to the stone, “For this reason I shone on your stone, that you might escape from stoniness and set foot on gemhood.” |
| ۷- The sun of eternal love has shone in your heart; first, that your servanthood might increase, and lastly, that you might show mastery. |
| ۸- The sun says to the unripe grape, “I have come to your kitchen so that you may not sell vinegar anymore but make a trade of sweetmaking.” |
| ۹- The king says to the falcon, “I bound up your eyes so that you may break with your own kind and only regard my face.” |
| ۱۰- The falcon says, “Yes, I am obedient; only on your beauty I gaze, only by your image I pass, and serve you with my soul.” |
| ۱۱- The rose says to the garden, “I displayed my robes so that you might sell all your wares and make do with me.” |
| ۱۲- He who takes gold from here and makes do with another beloved—sit awry and say truly, what is that from? From assishness? |
| ۱۳- That is a man who gives up the ass to buy Jesus; it is of assishness that you give up Jesus to buy the ass. |
| ۱۴- Jesus turns the drunkard into gold, and if he be gold, makes him into a jewel; if a jewel, he makes him better still, better than the moon and Jupiter. |
| ۱۵- You are not a Jupiter without worth, but the light of God has purchased: if you have anything of Joseph, you take the scent of this shirt. |
| ۱۶- To me, as to Mary, dates come forth from a withered branch without cause; to me, like Jesus, mastership comes unasked in the cradle. |
| ۱۷- See the grapes without garden and vine, the light without day and night; this glorious fortune, given by God without the process of judgment. |
| ۱۸- Through my firelike face the world’s bath became hot; like children weep less for a picture painted on the bathhouse wall. |
| ۱۹- Tomorrow you will see its face become food for snake and mouse, those narcissus eyes a gateway ofants. |
| ۲۰- You are the moonshine driven to the moon, the wall left dark; to Him we return has come true-Look yonder, if you can see. |
| ۲۱- Or go to Tabriz, enjoy Shams al-Dīn, or believe the words of the truthful describers. |
سلام بر سخنگویان نازنین دولت خالق گلستان‌های بی بدیل !! سلام بر مولانا و سلام بر بزرگان اسلام و رفقای رسول الله صلی الله علیه وسلم و همراهان قرآن کریم و بندگان حریص به بندگی الله تعالی!!! کاش میشد بزرگی عنایت بفرماید تا قدری و ذره ای از معانی عمیق و شیرین این غزل افشا کند !!! باشد الله تعالی شعور درکش را بمن عطا فرماید امین