۱ باوَفا یارا جَفا آموختی این جَفا را از کجا آموختی؟ ۲ کو وَفاهایِ لَطیفت، کَزْ نَخُست در شکارِ جانِ ما آموختی؟ ۳ هر کجا زشتی، جَفاکاری رَسید خوبی‌اَش دادی، وَفا آموختی ۴ ای دل از عالَم چُنین بیگانگی هم زِ یارِ آشنا آموختی ۵ جانْت گَر خواهد صَنَم، گویی بلی این بلی را […]

  ۱ گفتی شکار گیرم، رفتی شکار گشتی گفتی قَرار یابم، خودْ بی‌قَرار گشتی ۲ خِضْرت چرا نخوانم؟ کابِ حَیات خوردی پیشَت چرا نَمیرم؟ چون یارِ یار گشتی ۳ گِردَت چرا نَگَردم؟ چون خانهٔ خدایی پایَت چرا نَبوسَم؟ چون پایدار گشتی ۴ جامَت چرا نَنوشَم؟ چون ساقیِ وجودی نُقلَت چرا نَچینیم؟ چون قَندبار گشتی ۵ […]

  ۱ ای بُرده اختیارم، تو اختیارِ مایی من شاخِ زَعفَرانم، تو لاله زارِ مایی ۲ گفتم غَمَت مرا کُشت، گفتا چه زَهره دارد؟ غَم این قَدَر نداند، کآخِر تو یارِ مایی؟ ۳ من باغ و بوستانم، سوزیدهٔ خَزانَم باغِ مرا بِخندان، کآخِر بهارِ مایی ۴ گفتا تو چَنگِ مایی، وَنْدَر تَرَنگِ مایی پس چیست […]

  ۱ شاها بِکَش قِطار، که شَهْ‌وار می‌کَشی دامانِ ما گرفته، به گُلْزار می‌کَشی ۲ قَطّارِ اُشتُران، همه مَستَند و کَف‌زَنان بویی بِبُرده‌اند، که قَطّار می‌کَشی ۳ هر اُشتُری میانهٔ زَنجیر می‌گَزَد چون شَهْد و چون شِکَر، که سویِ یار می‌کَشی ۴ آن چَشم‌‌هایِ مَست به چَشمَت که ساقی است گویند خوش بِکَش، که به […]

  ۱ اگر تو یار نداری، چرا طَلَب نکُنی؟ وَگَر به یار رَسیدی، چرا طَرَب نَکُنی؟ ۲ وَگَر رَفیق نسازد، چرا تو او نَشَوی؟ وَگَر رَباب نَنالَد، چراش اَدَب نکُنی؟ ۳ وَگَر حِجاب شود مَر تو را ابوجَهْلی چرا غَزایِ ابوجَهْل و بولَهَب نکُنی؟ ۴ به کاهِلی بِنِشینی که این عَجَب کاری‌ست عَجَب تویی، که […]

  ۱ صَنَما، خَرگهِ تواَم، که بسازیّ و بَرکَنی قَلَمی‌اَم به دست تو، که تَراشیّ و بِشْکَنی ۲ مَنَم آن شِقّهٔ عَلَم، که گَهَم سَرنگون کُنی وَ گَهی بر فرازِ کوهْ بَرآریّ و بَر زَنی ۳ مَنَم آن ذَرِّهٔ هوا، که دَرین نورِ روزَنَم سویِ روزَن ازان رَوَم، که تو بالایِ روزَنی ۴ هَله ذَرّه […]