۱ ما همه از اَلَست هم‌دَستیم عاقِبَت، شُکر، بازپیوستیم ۲ ما همه هم‌دلیم و هم‌راهیم جُمله از یک شَرابْ سَرمَستیم ۳ ما زِ کَوْنَینْ عشق بُگْزیدیم جُز که آن عشقْ هیچ نَپْرستیم ۴ چند تَلْخی کَشید جانْ زِ فِراق عاقِبَت از فِراقْ وارَسْتیم ۵ آفتابی دَرآمَد از روزَن کرد ما را بُلند، اگر پَستیم […]
۱ آمَدَسْتیم تا چُنان گردیم که چو خورشید جُمله جان گردیم ۲ مونِس و یارِ غَمگِنان باشیم گُل و گُلْزارِ خاکیان گردیم ۳ چند کَس را نه‌ایم خاص چو زَر بر همه هَمچو بَحْر و کان گردیم ۴ جانْ نِماییم جسمِ عالَم را قُرَّةُ الْعَینِ دیدگان گردیم ۵ چون زمین نیستیم یَغْماگاه ایمِن و […]
۱ ما که باده زِ دستِ یار خوریم کِی چو اُشتُر گیاه و خار خوریم؟ ۲ ایمِنیم از خُمارِ مرگ، ایرا می باقیِّ بی‌خُمار خوریم ۳ جامِ مَردان بیار تا کِامْروز بی‌مُحابا و مَردوار خوریم ۴ به دَمِ ناشِمُرده زنده شویم اَنْدَر آن دَمْ که بی‌شُمار خوریم ۵ ساقیا پای‌دار تا زِ کَفَت میِ […]
۱ نالهٔ بُلبُلِ بهار کنیم تا بِدان بُلبُلانْ شکار کنیم ۲ کارِ او ناز و کارِ ما لابه‌ست گَر نَنالیمْ پس چه کار کنیم؟ ۳ در گُلِستان رَویم و گُل چینیم بر سَرِ عاشقانْ نِثار کنیم ۴ اَنْدَرآییم مَست در بازار همه را مَست و بی‌قَرار کنیم ۵ سیم با یارِ خوشعِذار خوریم خِدمَتِ […]
۱ عاشقِ رویِ جانْ فَزایِ توایم رَحْمَتی کُن، که در هَوایِ توایم ۲ تو به رُخسارْ آفتابی و مَهْ ما همه ذَرّه در هَوایِ توایم ۳ تا تو زین پَرده رویْ بِنْمایی مُنْتَظِر بر دَرِ سَرایِ توایم ۴ ای کِه ما در میانِ مَجْلِس اُنْس بی‌خود از شَربَتِ لِقایِ توایم ۵ خیره چون دُشمنان […]
۱ خیز تا فِتْنه‌یی بَرانگیزیم یک زمانْ از زمانه بُگْریزیم ۲ بر بِساطِ نَشاطْ بِنْشینیم همه از پیشِ خویشْ بَرخیزیم ۳ جُز حَریفِ ظَریف نَگْزینیم با کَسانِ خَسانْ نیامیزیم ۴ غَمِ بیهوده در جهان نخوریم میِ آسوده در قَدَح ریزیم ۵ ما گرفتارِ شادی و طَرَبیم نه گرفتارِ زُهد و پَرهیزیم ۶ گَر سِتیزه […]
۱ تو چه دانی که ما چه مُرغانیم؟ هر نَفَس زیرِ لب چه می‌خوانیم؟ ۲ چون به دست آوَرَد کسی ما را؟ ما گَهی گنج، گاه ویرانیم ۳ چَرخ از بَهرِ ماست در گَردش زان سَبَب هَمچو چَرخْ گَردانیم ۴ کِی بِمانیم اَنْدَرین خانه؟ چون دَرین خانه جُمله مِهْمانیم ۵ گَر به صورت گدایِ […]
۱ چند قَبا بر قَدِ دل دوختم چند چراغِ خِرَد افْروختم ۲ پیرِ فَلَک را که قَراریش نیست گَردشِ بَسْ بواْلعَجَب آموختم ۳ گنجِ کَرَم آمد مِهْمانِ من وامِ فَقیران زِ کَرَم توختم ۴ حاصل ازین سه سُخَنم بیش نیست سوختم و سوختم و سوختم ۵ بر مَثَلِ شمعَم منْ پاک‌باز ریختم آن دَخْل […]
۱ ای دلِ صافی‌دَمِ ثابِت‌قَدَم جِئْتَ لِکَیْ تُنْذِرَ خَیْرَ الْاُمَمْ ۲ سَر نَنَهی جُز به اشاراتِ دل بر وَرَقِ عشقِ اَزَل چون قَلَم ۳ از طَرَبِ بادِ تو و دادِ تو رَقص‌کُنانیم، چو شِقّه‌یْ عَلَم ۴ رَقصْ‌کُنان خواجه کجا میرَوی؟ سویِ گُشایشگَهِ عَرصه‌یْ عَدَم ۵ خواجه کدامین عَدَم است این؟ بگو گوشِ قِدَم داند […]
۱ آمد سَرمَست سَحَر دِلْبَرم بی‌خود و بِنْشَست به مَجْلِس بَرَم ۲ گَرم شُد و عَربَده آغاز کرد گفت که تو نَقْشی و من آزَرَم ۳ تو به دو پَر می‌پَری و من به صد تو زِ دو کَسْ من زِ دو صد خوشتَرَم ۴ گر چه فُروتَر بِنِشَستم زِ لُطف مَن زِ حَریفانْ […]
۱ شُد زِ غَمَت خانهٔ سودا دِلَم در طَلَبَت رفت به هر جا دِلَم ۲ در طَلَبِ زُهره‌رُخِ ماهرو می‌نِگَرد جانِبِ بالا دِلَم ۳ فَرشِ غَمَش گشتم و آخِر زِ بَخت رَفت بَرین سَقفِ مُصَفّا دِلَم ۴ آه، که امروز دِلَم را چه شُد؟ دوش چه گفته‌ست کسی با دِلَم؟ ۵ از طَلَبِ گوهرِ […]
۱ چند گَهی فاتحه خوانَت کُنم از پَسِ آن شاهِ جهانَت کُنم ۲ پیر شُدی در غَمِ ما، باک نیست پیر بیا تا که جوانَت کُنم ۳ هیچ غَمِ جان مَخور ارْ جان بِرَفت بِگْلَرِ لشکرگَهِ جانَت کُنم ۴ آنچه مُحال است تَصوّر دَهَم وَجهِ مُحالیش بَیانَت کُنم ۵ رَهْ دَهَمَت تا به اصولِ […]
۱ بار دِگَر جانِب یار آمدیم خیره‌نِگَرْ سویِ نِگار آمدیم ۲ بر سَر و رو سَجده کُنان جُمله راه تا سَرِ آن گَنجْ چو مار آمدیم ۳ نافهٔ آهو چو بِزَد بر دِماغ دامْ گرفتیم و شکار آمدیم ۴ دام بَشَر لایِقِ آن صید نیست پس تو بگو ما به چه کار آمدیم؟ ۵ […]
۱ ما به تماشایِ تو بازآمدیم جانِبِ دریایِ تو بازآمدیم ۲ سیلِ غَمَت خانهٔ دل را بِبُرد زود به صَحرایِ تو بازآمدیم ۳ چون سَرِ ما مَطْبَخِ سودایِ توست بر سَرِ سودایِ تو بازآمدیم ۴ از سَرِ چَهْ صد رَسَن انداختی تا سویِ بالایِ تو بازآمدیم ۵ نالهٔ سُرنایِ تو در جان رَسید در […]
۱ گَر تو کُنی رویْ تُرُش زَحْمَت از این جا بِبَرَم گَر تو مَیی من قَدَحَم، وَرْ تُرُشی من کَبَرم ۲ عَبَّسَ وَجْها سَنَدی، کانَ سَناهُ مَدَدی کُلُّ هَوی یَهْوِیَهُ ذاکَ جَمیل وَ کَرَم ۳ زنده نباشد دلِ من، گَر به مَهَش دل نَدَهَم عقل ندارد سَرِ من، گَر زِ نَباتَش نَچَرَم ۴ مَبْسِمُهُ […]
۱ مَنَم آن بَندهٔ مُخْلِص که از آن روز که زادم دل و جان را زِ تو دیدم، دل و جان را به تو دادم ۲ کَتَبَ الْعِشْقُ بِاَنّی بِهَوَی الْعاشِقِ اَعْلَمْ فَاِلَیْهِ نَتَراجَعْ وَ اِلَیْهِ نَتَحاکَمْ ۳ چو شَرابِ تو بِنوشَم، چو شَرابِ تو بِجوشَم چو قَبایِ تو بِپوشَم، مَلِکَم، شاهْ قُبادم ۴ […]
۱ اِنّا فَتَحْنا بابَکُم، لا تَهْجُرُوا اَصْحابَکُمْ لا تَیْئِسُوا مَنْ غابَکُم، لا تُدْنِسُوا اَثْوابَکُم ۲ اَلْحَمْدُ لِلهِ اَلَّذی مَنَّ عَلَیْنا بِالثَّنا فی ظِلِّ دین مُسْنَد، لا تَغْلِقوا اَبْوابَکُم ۳ یا اَوْلِیا لا تَحْزَنُوا، اَرْبَحْتُکُم لا تَغْبُنوا اَشْجَعْتُکُمْ لا تَجْبُنوا، لا تَحْقِرُوا اَلْقابَکُم ۴ یا رَبِّ اشْرَحْ صَدْرَنا، یا رَبِّ اِرْفَعْ قَدْرَنا یا رَبِّ اَظْهِرْ […]
۱ رُحْتُ انا مِنْ بَیْنِکُمْ غِبْتُ کَذا منْ عَیْنِکُمْ لا تَغْفُلُوا عَنْ حَیْنِکُمْ لا تَهْدِمُوا دارَیْنِکُمْ ۲ اِخْوانَنا، اِخْوانَنا، اِنَّ الزَّمانَ خانَنا لا تَنْسَوُا هِجْرانَنا، لا تَهْدِمُوا دارَیْنِکُمْ ۳ قَدْ فاتَنا اَعْمارُنا، وَ اسْتُنْسِیَتْ اَخْبارُنا وَ اسْتُثْقِلَتْ اَوْزارُنا، لا تَهْدِمُوا دارَیْنِکُمْ ۴ اِسْتَوْثِقُوا اَدْیانَکُم وَ اسْتَغْنِموا اِخْوانَکُمْ وَ اسْتَعْشِقُوا ایمانَکُم، لا تَهْدِمُوا دارَیْنِکُمْ
۱ اَتَیْناکُمْ، اَتَیْناکُمْ، فَحَیُّونا نُحَیّیکُمْ وَ لَوْ لاکُمْ وَ لُقْیاکُمْ، لَما کُنّا بِودایکُمْ ۲ دَخَلْنا دارَکُمْ سَکْری، فَشُکْرا رَبَّنا شُکْرا ذَکَرْتُمْ عَهْدَنا ذِکْرا و نادانا مُنادیکُمْ ۳ خَرَجْنا مِنْ قُرَی الْوادی، دَخَلْنَا الْقَصْرَ یا حادی تَوافَیْتُمْ بِمیعادی، وَ باحَ الرّاحَ ساقیکُمْ ۴ فَاَخْفِ الْقَصْرَ لا تُبْدی، وَ مَنْ یَسْئَلْکَ لا تَهْدی فَاَنْتَ الْغَوْثُ وَ […]
۱ اَقْبَلَ السّاقی عَلَیْنا حامِلا کَاْسَ الْمُدامْ فَاشْربُوا مِنْ کَاْسِ خُلْد وَ اتْرُکُوا کُلِّ الطَّعام ۲ اِشْبَعوا مِنْ غَیْرِ اَکْل وَ اسْمَعُوا مِنْ غَیْرِ اُذْن وَ انْطِقُوا مِنْ غَیْرِ حَرْف، وَ اسْکُتَوا تَمَّ الْکَلام ۳ اَیُّهَا الْعُشّاقُ طیبوا وَ اسْکُرُوا مِنْ کَاْسِنا وَارْکَبُوا ظَهْرَ الْمَعالی، وَادْخُلُوا بَیْنَ الزِّحام ۴ اِنْهَضُوا نادَی الْمُنادی، اَلصَّلا اَیْنَ […]
۱ قَدْ رَجَعْنا، قَدْ رَجَعْنا جائیا مِنْ طُورِکُم اُنْظُرونا، اُنْظُرُونا، نَقْتَبِس مِنْ نُورِکُم ۲ کَلُّ مَنْ یَرجُو وجودا، یَغْتَنِمْ مِنْ جُودِکُم کُلُّ مَنْ اَرْداهُ عُسرُ، نالَ مِنْ مَیْسورِکُم ۳ لَیْسَ یَشْقی بِالرَّزایا مَنْ یَکُنْ مَحْفُوظَکُم لا یُبالی بِالْبَرایا، خاضِعی مَنْصُورِکُم ۴ حارَتْ اَبصارُ الْبَرایا، فی بَدیهیّاتِکُم مَنْ یُلاقی مَنْ یَسُوقُ الْخَیْلَ فی مَسْتُورِکُم ۵ […]
۱ ظَنَنْتُمْ اَیا عُذّالُ اَنْ قَدْ عَدَلْتُمُ تَظُنُّونَ اَنَّ الْحَقَّ فیما عَذَلْتُمُ ۲ وَ ما ضاءَ ذاکَ اْلبَدْرُ اِلّا لِاَهْلِهِ وَ غادَرَکُمْ اَنْوارُهُ فَضَلَلْتُمُ ۳ فَما مَلَّ مَنْ ذاقَ الصَّبابَهَ و الْهَوی وَ اِنَّکُمُ ما ذُقْتُمُ فَمَلَلْتُمُ ۴ وَ اِنْ ذُقْتُمُوا ما ذُقْتُمُوهُ بِحَقِّها وَ لا مَشْرَبَ الْعُشّاقِ یَوْما وَصَلْتُمُ
۱ فَاِنْ وَفَقَ اللّهُ الْکَریمُ وِصالَکُم وَ عایَنَ رُوحیْ حُسْنَکُمْ وَ جَمالَکُم ۲ تَصَدَّقْتُ بِالرُّوحِ الْعَزیزِ لِشُکْرِها فَبِاللّهِ ارْحَموا ذُلّی وَ عشْقی فَما لَکُم ۳ الی کَمْ اُقاسی هَجْرَکُمْ وَ فِراقَکُمْ؟ اِلی کم اُوانِسْ طَیْفَکُمْ وَ خَیالَکُم؟ ۴ تَناقَصَ صَبْری، بِازْدیادِ مَلالِکُم فَیالَیْتَنی اُفْنی کَصَبْری مَلالَکُم ۵ عَمَی الْعَیْنُ مِنْ تَذْکارِها حَرَکاتِکُم وَ غَنْجاتُها […]
۱ عَلی اَهْلِ نَجْد اَلثَّنا و سَلامُ وَ عیشَتُنا فی غَیْرِهِمْ لَحَرامُ ۲ فَضیلَتُهُ لِلْفاضِلینَ بَصیره مَلاحَتُهُ لِلْعاشِقینَ قِوامُ ۳ بَصیرَهُ اَهْلِ اللّهِ مِنْهُ مُکَحَّلُ وَ عِشْرَهُ اَهْلِ الْحَقِّ فیهِ مُدامُ ۴ اَیا ساکِنیها مِنْ فَضیلَهِ سَیِّدی لَکُمْ عیشَهُ مَرْضِیَّه وَ دَوامُ ۵ وَ لَوْ لا حِجابَ الْعِزِّ اَرْخی مَلیکُنا لَکانَ عَلی بابِ الْمَلیکِ […]
۱ بیا بیا دِلْدارِ من، دِلْدارِ من، دَرآ دَرآ در کارِ من، در کارِ من تویی تویی گُلزارِ من، گُلزارِ من، بگو بگو اسرارِ من، اسرارِ من ۲ بیا بیا درویشِ من، درویشِ من، مَرو مَرو از پیشِ من، از پیشِ من تویی تویی هم‌کیشِ من، هم‌کیشِ من، تویی تویی هم خویشِ من، هم […]
۱ دُزدیده چون جان میرَوی، اَنْدَر میانِ جانِ من سَروِ خُرامانِ مَنی، ای رونَقِ بُستانِ من ۲ چون میرَوی بی‌من مَرو، ای جانِ جان بی‌تَن مَرو وَزْ چَشمِ من بیرون مَشو، ای شُعلهٔ تابانِ من ۳ هفت آسْمان را بَردَرَمَ، وَزْ هفت دریا بُگْذَرم چون دِلْبَرانه بِنْگَری در جانِ سَرگَردانِ من ۴ تا آمدی […]
۱ گَر آخِر آمد عشقِ تو، گردد زِ اوَّل‌ها فُزون بِنْوشت توقیعَت خدا کاَلْاخِرُونَ السّابِقُون ۲ زَرّین شُده طُغرایِ او، زِانّا فَتَحْناهایِ او سَر کرده صورت‌هایِ او، از بَحرِ جانِ آبْگون ۳ آدم دِگَربار آمده، بر تَختِ دین تکیه زده در سَجدهٔ شُکر آمده، سَرهایِ نَحْنُ الصّافُون ۴ رُستَم کِه باشد در جهان، در […]
۱ تا کِی گُریزی از اَجَلْ در اَرغَوان و اَرْغَنون؟ نَک کَشْ کَشانَت می‌بَرند، اِنّا اِلَیْهِ راجِعون ۲ تا کِی زَنی بر خانه‌ها تو قُفل با دَندانه‌ها؟ تا چند چینی دانه‌ها؟ دامِ اَجَل کَردَت زَبون ۳ شُد اسب و زینِ نُقره‌گین، بر مَرکَبِ چوبین نِشین زین بر جَنازه نِهْ، بِیین دَستانِ این دنیایِ دون […]
۱ ای عاشقان ای عاشقان هنگامِ کوچ است از جهان در گوشِ جانَم می‌رَسَد، طَبْلِ رَحیل از آسْمان ۲ نَک ساربانْ بَرخاسته، قَطّارها آراسته از ما حَلالی خواسته، چه خُفته‌اید ای کاروان؟ ۳ این بانگها از پیش و پَسْ بانگِ رَحیل است و جَرَس هر لحظه‌یی نَفْس و نَفَس سَر می‌کَشَد در لامَکان ۴ […]
۱ دِلْدارِ من در باغْ دی می‌گشت و می‌گفت ای چَمَن صد حورِ خوش داری ولی، بِنْگَر یکی داری چو من؟ ۲ گفتم صَلایِ ماجَرا، ما را نمی‌پُرسی چرا؟ گفتا که پُرسش‌هایِ ما، بیرون زِ گوش است و دَهَن ۳ گفتم زِ پُرسش تو بِحِل، باری اشارت را مَهِل گفت از اشارت‌هایِ دلْ هم […]
۱ بویی هَمی‌آید مرا، مانا که باشد یارِ من بر یادِ من پیمود میْ، آن باوَفا خَمّارِ من ۲ کی یادِ من رفت از دِلَش؟ ای در دل و جانْ مَنْزِلَش هر لحظه مَعجونی کُند بَهرِ دلِ بیمارِ من ۳ خاصه کُنون از جوشِ او، زان جوشِ بی‌‌روپوشِ او رَحمَت چو جَیحون می‌رَوَد، در […]
۱ این کیست این؟ این کیست این؟ این یوسُفِ ثانی است این؟ خِضْر است و اِلْیاس این مَگَر؟ یا آبِ حیوانیست این؟ ۲ این باغِ روحانی‌ست این، یا بَزم یَزدانیست این سُرمه‌یْ سپاهانی‌ست این، یا نورِ سُبحانی‌ست این ۳ آن جانِ جانْ اَفْزاست این، یا جَنَّةُ الْمَاواست این ساقیِّ خوب ماست این، یا بادهٔ […]
۱ این کیست این؟ این کیست این؟ هذا جُنونُ الْعاشِقین از آسْمان خوش‌تَر شُده در نورِ او روی زمین ۲ بیهوشیِ جان‌هاست این، یا گوهرِ کان‌هاست این یا سَروِ بُستان‌هاست این، یا صورتِ روحُ اْلاَمین ۳ سَرمستیِ جانِ جهان، معشوقهٔ چَشم و دَهان ویرانیِ کسب و دُکان، یَغماجیِ تَقوی و دین ۴ خورشید و […]
۱ ای باغْبان ای باغْبان آمد خَزان، آمد خَزان بر شاخ و بَرگ از دَردِ دل، بِنْگَر نشان، بِنْگَر نشان ۲ ای باغْبان هین، گوش کُن، ناله‌یْ درختانْ نوش کُن نوحه‌کُنان از هر طَرَف صد بی‌زبان، صد بی‌زبان ۳ هرگز نباشد بی‌سَبَبْ گِریان دو چَشم و خُشک‌لَب نَبْوَد کسی بی‌دَردِ دلْ رُخ‌زَعفَران، رُخ‌زَعفَران ۴ […]
۱ هین دَف بِزَن، هین کَف بِزَن کِاقْبال خواهی یافتن مَردانه باش و غَم مَخور، ای غم‌گُسارِ مَرد و زن ۲ قُوَّت بِدِه، قُوَّت سِتان، ای خواجهٔ بازارگان صَرفه مَکُن، صَرفه مَکُن در سودِ مَطْلَقْ گامْ زن ۳ گَر آبِ‌رو کمتر شود، صد آبِ‌رو مُحْکَم شود جانْ زنده گردد، وارَهَد، از نَنگِ گور و […]
۱ دِلْدارِ من در باغْ دی می‌گشت و می‌گفت ای چَمَن صد حورِکَش داری ولی، بِنْگَر یکی داری چو من؟ ۲ قَدْرِ لَبَم نَشْناختی، با من دَغاها باختی اینک چُنین بُگْداختی، حَیْرانَ فی هذَا الزَّمَن ۳ ای فِتْنه‌ها انگیخته، بر خَلْق آتش ریخته وَزْ آسْمان آویخته، بر هر دلی پنهانْ رَسَن ۴ در بَحْرِ […]
۱ ای دل شِکایَت‌ها مَکُن، تا نَشْنَود دِلْدارِ من ای دل نمی‌ترسی مَگَر از یارِ بی‌زِنْهارِ من ۲ ای دل مَرو در خونِ من، در اشکِ چون جَیحونِ من نَشْنیده‌یی شب تا سَحَر آن ناله‌های زارِ من ۳ یادت نمی‌آید که او، می‌کرد روزی گفت‌وگو؟ می‌گفت بَس دیگر مَکُن اندیشهٔ گُلْزارِ من ۴ اندازهٔ […]
۱ ای یارِ من، ای یارِ من، ای یارِ بی‌زِنْهارِ من ای دِلْبَر و دِلْدار من، ای مَحرَم و غَمخوارِ من ۲ ای در زمینْ ما را قَمَر، ای نیم‌شب ما را سَحَر ای در خَطَر ما را سِپَر، ای ابرِ شِکَّربارِ من ۳ خوش میرَوی در جانِ من، خوش می‌کُنی دَرمانِ من ای […]
۱ در غَیبْ پَر، این سو مَپَر، ای طایرِ چالاکِ من هم سویِ پنهانخانه رو، ای فِکْرَت و اِدْراکِ من ۲ عالَم چه دارد جُز دُهُل، از عیدگاهِ عقلِ کُل گَردون چه دارد جُز که کَهْ از خَرمَنِ اَفْلاکِ من ۳ من زَخم کردم بر دِلَت، مَرهَم مَنِه بر زَخمِ من من چاک کردم […]
۱ هذا رَشادُ الْکافِرین هذا جَزاءُ الصّابِرین هذا مَعادُ الْغابِرین نِعْمَ الرَّجا نِعْمَ الْمُعین ۲ صد آفتاب از تو خَجِل او خوشه چین تو مُشْتَعِل نَعْره زنان در سینه دل اِسْتَدْرِکُوا عَیْنَ الْیَقین ۳ از آسْمان در هر غذا از عِلْویان آید نِدا کِی روحِ پاکِ مُقْتَدا یا رَحْمَةً لِلْعالَمین ۴ حَبْسِ حَقایقْ را […]