۱ من ازین خانه به در می‌نَرَوَم من ازین شهر سَفَر می‌نَرَوَم ۲ مَنَم و این صَنَم و باقیِ عُمر من ازو جایِ دِگَر می‌نَرَوَم ۳ به خدا طوطی و طوطی بَچه‌اَم جُز سویِ تَنگِ شِکَر می‌نَرَوَم ۴ یک زمانی که زِ من دور شود جُز که در خونِ جِگَر می‌نَرَوَم ۵ گَر جهان […]

  ۱ من که حیران زِ مُلاقاتِ تواَم چون خیالی زِ خیالاتِ تواَم ۲ به مُراعات کُنی دِلْجویی اُه که‌ بی‌دل زِ مُراعاتِ تواَم ۳ ذاتِ من نَقْشِ صفاتِ خوشِ توست من مَگَر خود صِفَتِ ذاتِ تواَم ۴ گَر کَرامات بِبَخشَد کَرَمَت مو به مو لُطف و کَرامات تواَم ۵ نَقْش و اندیشهٔ من از […]

  ۱ ای مُطرب این غَزَل گو کِی یار توبه کردم از هر گُلی بُریدم وَزْ خار توبه کردم ۲ گَهْ مَستِ کار بودم گَهْ در خُمار بودم زان کار دست شُستَم زین کار توبه کردم ۳ در جُرمِ توبه کردن بودیم تا به گَردن از توبه‌هایِ کرده این بار توبه کردم ۴ ای میْ […]

  ۱ گَر جانِ مُنکِرانَت، شُد خَصْمِ جانِ مَستم اَنْدَر جوابِ ایشان خوبیِّ تو بَسَستم ۲ در دَفعِ آن خیالش وَزْ بَهرِ گوشْمالَش بِنْمایَمَش جَمالَت از دور من بِرَستم ۳ گوید که نیست جوهر وَزْ مَنْش نیست باور زان نیست ای برادر هستم چُنان که هستم ۴ دوش از رُخِ نِگاری دل مَست گشت باری […]

  ۱ صد بار مُردم ای جان وین را بیازمودم چون بویِ تو بِیامَد دیدم که زنده بودم ۲ صد بار جان بِدادم وَزْ پایْ دَرفُتادم بارِ دِگَر بِزادَم چون بانگِ تو شُنودم ۳ تا رویِ تو بِدیدم از خویشْ ناپَدیدم ای ساخته چو عیدم وِیْ سوخته چو عودم ۴ دامی‌ست در ضَمیرم تا بازِ […]

  ۱ خواهم که کَفْکِ خونین از دیگِ جان بَرآرَم گُفتارِ دو جهان را از یک دَهان بَرآرَم ۲ از خود بَرآمَدم من در عشقْ عَزم کردم تا هَمچو خود جهان را من از جهان بَرآرَم ۳ زُنّارِ نَفْسِ بَد را من چون گِلوش بَستم او گفت وارَهَم من چون یک فَغان بَرآرَم ۴ وَاللَّهْ […]

  ۱ من پاک بازِ عشقم تُخمِ غَرَض نکارم پُشت و پناهِ فقرم پُشتِ طَمَع نَخارم ۲ نی بَندِ خَلْق باشم نی از کسی تَراشَم مُرغِ گُشاده پایَم بَرگِ قَفَص ندارم ۳ من ابرِ آب دارم چَرخِ گُهَرنِثارم بر تشنگانِ خاکی آبِ حَیات بارم ۴ موسی بِدید آتش آن نور بود دِلْخَوش من نیز نورم […]

  ۱ پیش چُنین جَمالِ جان بَخش چون نمیرم؟ دیوانه چون نگردم زَنجیر چون نگیرم؟ ۲ چون بادهٔ تو خوردم من مَحْو چون نگردم؟ تو چون مَییْ من آبَم تو شَهْد و منْ چو شیرم ۳ بُگْشا دَهانِ خود را آن قَندِ‌ بی‌عَدَد را عُذر اَرْ‌ نمی‌پذیری من عِشوه می‌پَذیرم ۴ دانی که از چه […]

  ۱ آری ستیزه می‌کُن، تا من هَمی‌سِتیزَم چندین زَبون نِیَم که، زِاسْتیزِ تو گُریزم ۲ از حیله خواب رفتی، هر سویْ می‌بِیُفتی وَاللَّهْ که گَر بِخُسپی، این باده بر تو ریزم ۳ ای دولَتِ مُصوَّر، پیشِ من آر ساغَر زودم به رَهْ مَکُن جان، من سخت دیرخیزم ۴ هرلحظه روت گوید: من شمعِ شب‌فُروزَم […]

  ۱ دل را زِ من بِپوشی یعنی که من ندانم خَط را کُنی مُسَلْسَل یعنی که من نخوانم ۲ بر تَختهٔ خیالَت آن را نه من نِبِشتم؟ چون سِرِّ دل ندانم کَنْدر میانِ جانم؟ ۳ از آفتابْ بیشَم ذَرّاتِ روح پیشَم رَقصان و ذِکْرگویان سویِ گُهَرفَشانم ۴ گَر نورْ خود نبودی ذَرّات کِی نِمودی؟ […]

  ۱ آوازهٔ جَمالَت از جانِ خود شنیدیم چون باد و آب و آتش، در عشقِ تو دَویدیم ۲ اَنْدَر جَمالِ یوسُف، گَر دست‌ها بُریدند دستی به جانِ ما بر، بِنْگَر چه‌ها بُریدیم ۳ رِنْدان و مُفْلِسان را پیداست تا چه باشد این دَلْقِ پاره پاره در پایِ تو کَشیدیم ۴ در عشقْ جان سِپارانْ […]

  ۱ من آن شبِ سیاهم کَزْ ماهْ خشم کردم من آن گدایِ عورَم کَزْ شاه خشم کردم ۲ از لُطفَم آن یگانه می‌خوانْد سویِ خانه کردم یکی بَهانه، وَزْ راه خشم کردم ۳ گَر سَر کَشَد نِگارم، وَرْ غم بَرَد قَرارم هم آه بَرنیارَم، از آه خشم کردم ۴ گاهَم فَریفت با زَر، گاهَم […]

  ۱ از ما مَشو مَلول که ما سخت شاهِدیم از رَشک و غَیرت است که در چادری شُدیم ۲ روزی که اَفْکَنیم زِجانْ چادرِ بَدَن بینی که رَشک و حَسرتِ ماهیم و فَرقَدیم ۳ رو را بِشو و پاک شو از بَهرِ دیدِ ما وَرْنی تو دور باش، که ما شاهِدِ خَودیم ۴ آن […]

  ۱ چیزی مگو که گنجِ نَهانی خریده‌ام جان داده‌ام، وَلیک جهانی خریده‌ام ۲ رویَم چو زَرگر است اَزو این سُخَن شِنو دادم قُراضهٔ زَر و کانی خریده‌ام ۳ از چَشمِ تُرکِ دوست چه تیری که خورده‌ام وَزْ طاقِ اَبروَشْ چه کَمانی خریده‌ام ۴ با خَلْق بَسته بَسته بگویم من این حَدیث با کَس نگویم […]

  ۱ ما قَحْطیانِ تشنه و بسیارخواره‌­ایم بیچاره نیستیم، که دَرمان و چاره­‌ایم ۲ در بَزمْ چون عُقار و گَهِ رَزمْ ذوالْفَقار در شُکر هَمچو چَشمه و در صَبرْ خاره‌ایم ۳ ما پادشاهِ رَشوت‌باره نبوده‌ایم بَلْ پاره‌دوزِ خِرقهٔ دل‌هایِ پاره‌ایم ۴ از ما مَپوش راز، که در سینهٔ توایم وَزْ ما مَدُزد دل، که نه […]

  ۱ بُگشایْ چَشمِ خود که از آن چَشمْ روشنیم حاشا که چَشمِ خویش از آن رویْ بَرکَنیم ۲ پَروانه‌ای تو، بَهرِ تو بِفْروز سینه را تا خویش را زِ عشقْ بر آن سینه بَرزَنیم ۳ بِفْزایْ خوفِ عشق، نخواهیم ایمِنی زیرا زِ خوفِ عشقِ تو ما سَخت ایمِنیم ۴ پروانه را زِ شمعِ تو […]

  ۱ خیزید عاشقان که سویِ آسْمان رَویم دیدیم این جهان را، تا آن جهان رَویم ۲ نی نی که این دو باغ اگر چه خوش است و خوب زین هر دو بُگْذریم و بدان باغبان رَویم ۳ سَجده کُنان رَویم سویِ بَحرْ هَمچو سَیل بر رویِ بَحْر زان پَس ما کَف زَنان رَویم ۴ […]

  ۱ هر کِه بمیرد شود دشمن او دوستکام دشمَنَم از مرگِ من کور شود، وَالسَّلام ۲ آن شِکَرستان مرا می‌کَشَد اَنْدَر شِکَر ای که چُنین مرگ را جان و دلِ من غُلام ۳ در غَلَط اَفکَنده است، نام و نشانْ خَلْق را عُمرِ شِکَربَسته را، مرگ نهادند نام ۴ از جِهَتِ این رسول گفت […]

  ۱ لولیَکانِ توایم، دَربُگُشا ای صَنَم لولیَکان را دَمی بار دِهْ ای مُحتَشَم ۲ ای تو اَمانِ جهان، ای تو جهان را چو جان ای شُده خندان دَهان، از کَرَمَت دَم به دَم ۳ اَمنِ دو عالَم تویی، گوهرِ آدم تویی هین که رَسید از حَبَشْ بر سَرِ کویَت حَشَم ۴ چون بِرَسَد کوسِ […]

  ۱ پیش‌تَرآ، میْ لبا تا همه شَیدا شویم پیش‌ترآ، گوهرا تا همه دریا رَویم ۲ دست به هم وادَهیم، حَلْقه صِفَت جوقْ جوقْ جمع، مُعَلَّق‌زَنان، مَست به دریا دَویم ۳ بر لَبِ دریای عشق، تازه بِروییم باز هایْ که چون گُلْسِتان، تا به اَبَد ما نُویم ۴ وَزْ جِگَرِ گُلْسِتان، شُعلهٔ دیگر زنیم چون […]