غزل ۱۶۸۹ مولانا
| ۱ | صد بار مُردم ای جان وین را بیازمودم | چون بویِ تو بِیامَد دیدم که زنده بودم | |
| ۲ | صد بار جان بِدادم وَزْ پایْ دَرفُتادم | بارِ دِگَر بِزادَم چون بانگِ تو شُنودم | |
| ۳ | تا رویِ تو بِدیدم از خویشْ ناپَدیدم | ای ساخته چو عیدم وِیْ سوخته چو عودم | |
| ۴ | دامی‌ست در ضَمیرم تا بازِ عشقْ گیرم | آن بازْ بازگونه چون مُرغ دَررُبودم | |
| ۵ | ای شُعله‌هایِ گَردان در سینه‌هایِ مَردان | گَردان به گِردِ ماهَت چون گُنبَدِ کَبودم | |
| ۶ | آن ساعتِ خُجَسته تو عَهدها بِبَسته | من توبه‌ها شِکَسته، بودم چُنان که بودم | |
| ۷ | عقَلَم بِبُرد از رَه کَزْ من رَسی تو در شَهْ | چون سویِ عقل رفتم عقَلَم نداشت سودم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!