۱ بارِ دیگر از دل و از عقل و جانْ بَرخاستیم یار آمد در میان ما از میانْ بَرخاستیم ۲ از فنا رو تافتیم و در بَقا دَربافتیم بی‌نشان را یافتیم و از نشانْ بَرخاستیم ۳ گَرد از دریا بَرآوردیم و دود از نُهْ فَلَک از زمان و از زمین و آسْمانْ بَرخاستیم ۴ […]
۱ میبسازد جان و دل را بس عَجایب کان صیام گَر تو خواهی تا عَجَب گردی عَجایبدان صیام ۲ گَر تو را سودایِ مِعْراج است بر چَرخِ حَیات دان که اسپِ تازیِ تو هست در میدان صیام ۳ هیچ طاعت در جهانْ آن روشنی نَدْهَد تو را چون که بَهرِ دیدهٔ دلْ کوریِ اَبْدان […]
۱ چون که در باغَت به زیرِ سایهٔ طوبی‌سْتَم گَرم در کار آمدم موقوفِ مُطرب نیستم ۲ همچو سایه بر طَوافَم گِردِ نورِ آفتاب گَهْ سُجودَش میکُنم گاهی به سَر میایستم ۳ گَهْ درازمْ گاه کوتَه همچو سایه پیشِ نور جُمله فرعونَم چو هستم چون نِیَمْ موسیسْتَم ۴ من میانِ اِصْبَعینِ حُکْمِ حَقَّم چون […]
۱ بِدِه آن بادهٔ دوشین که من از نوشِ تو مَستم بِدِه ای حاتِمِ عالَم قَدَحِ زَفْت به دستم ۲ زِ من ای ساقیِ مَردان نَفَسی رویْ مَگَردان دلِ من مَشکَن اگرنه قَدَح و شیشه شِکَستم ۳ قَدَحی بود به دستم بِفَکَندم بِشِکَستم کَفِ صد پایِ برهنه من از آن شیشه بِخَستم ۴ تو […]
۱ بِزَن آن پَردهٔ نوشین که من از نوشِ تو مَستم بِدِه ای حاتِمِ مَستان قَدَحِ زَفْت به دستم ۲ هَله ای سَردِهِ مَستان به غَضَب روی مَگَردان که من از عَربَده ناگَهْ قَدَحی چند شِکَستم ۳ چه کم آید قَدَحْ آن را که دَهَد بیست سَبوکَش؟ بِشِکَن شیشهٔ هستی که چو تو نیستپَرَسْتم […]
۱ هَله دوشَت یَله کردم شبِ دوشَت یَله کردم دَغَل و عِشْوه که دادی به دلِ پاک بِخوردم ۲ بِدِه امشب هم از آنَم نَخورم عشوه من امشب تو گَر از عَهْد بِگَردی من از آن عَهد نگردم ۳ چو همه نور و ضیایی به دل و دیده دَرآیی به دَم گرمْ بِپُرسی چو […]
۱ زِ فَلَک قوت بگیرم، دَهَن از لُوت بِبَندم شِکَم اَرْ زار بِگِرید، منِ عَیّار بِخَندم ۲ مَثَلِ بُلبُلِ مَستم، قَفَصِ خویش شِکَستم سویِ بالا بِپَریدم، که من از چَرخِ بُلندم ۳ نه چُنان مَست و خَرابم، که خورَد آتش و آبم هَمگی غَرقِ جُنونَم، هَمگی سِلْسِله‌مَندم ۴ کُلَه اَرْرفت بُرو گو: نه کَلَم […]
۱ چه کَسَم من چه کَسَم من که بَسی وَسوَسه‌مَندم گَهْ از آن سویْ کَشَندم گَهْ ازین سویْ کَشَندم ۲ زِ کَشاکَش چو کَمانَم به کَفِ گوشکَشانَم قَدَر از بامْ دَراُفْتَد چو دَرِ خانه بِبَندم ۳ مَگَر اِسْتارهٔ چَرخَم که زِبُرجی سویِ بُرجی به نُحوسیش بِگِریم به سُعودیش بِخَندم ۴ به سَما و به […]
۱ چو یکی ساغَرِ مَردی زِ خُمِ یار بَرآرَم دو جهان را و نَهان را همه از کار بَرآرَم ۲ زِپَسِ کوه بَرآیَم عَلَمِ عشقْ نِمایَم زِ دلِ خاره و مَرمَر دَمِ اِقْرار بَرآرَم ۳ زِ تَکِ چاه کسی را تو به صد سال بَرآری منِ دیوانهٔ بیدل به یکی بار بَرآرَم ۴ چو […]
۱ مَنَم آن عاشقِ عشقت که جُز این کار ندارم که بر آن کَس که نه عاشق به جُز اِنْکار ندارم ۲ دلِ غیرِ تو نَجویَم سویِ غیرِ تو نَپویَم گُلِ هر باغ نَبویَم سَرِ هر خار ندارم ۳ به تو آوردم ایمان دلِ من گشت مُسلمان به تو دل گفت که ای جان […]
۱ مَکُن ای دوست غَریبَم سَرِ سودایِ تو دارم من و بالایِ مَناره که تَمَنّایِ تو دارم ۲ زِتو سَرمَست و خُمارم خَبَر از خویش ندارم سَرِ خود نیز نَخارَم که تَقاضایِ تو دارم ۳ دلِ من روشن و مُقْبِل زِچه شد با تو بگویم که دَرین آیِنِهٔ دل رُخِ زیبایِ تو دارم ۴ […]
۱ مَنَم آن کَس که نبینم بِزَنَم فاخته گیرم من از آن خارکَشانَم که شود خارْ حَریرم ۲ به کِه مانَم به کِه مانَم که سُطُرلابِ جهانم همه اشکالِ فَلَک را به یکایک بِپَذیرم ۳ زِپَسِ کوهِ مَعانی عَلَمِ عشق بَرآمَد چو عَلَمدار بَرآمَد بِرَهانَد زِ زَحیرم ۴ زِسَحَر گَر بِگُریزم تو یَقین دان […]
۱ به خدا کَزْ غَمِ عشقت نَگُریزم نَگُریزم وَگَر از من طَلَبی جان نَسِتیزم نَسِتیزم ۲ قَدَحی دارم بر کَف به خدا تا تو نیایی هَله تا روزِ قیامَت نه بِنُوشَم نه بِریزم ۳ سَحَرم رویِ چو ماهَت شبِ منْ زُلفِ سیاهت به خدا بی‌رُخ و زُلفَت نه بِخُسپَم نه بِخیزم ۴ زِجَلالِ تو […]
۱ بِزَن آن پَردهٔ دوشین که من امروز خَموشم زِ تَفِ آتشِ عشقت منِ دِلْسوز خَموشَم ۲ مَنَم آن باز که مَستم زِ کُلَهبَسته شُدسْتم زِ کُلَه چَشمْ فَرازم زِ کُلَهدوز خَموشَم ۳ زِ نِگارِ خوشِ پنهان زِ یکی آتشِ پنهان چو دلْ‌افروخته گشتم زِ دِلْفروز خَموشَم ۴ چو بِدیدم که دَهانَم شُد غَمّازِ […]
۱ من اگر دست‌زَنانم نه من از دستِ زَنانم نه ازینم نه از آنم من از آن شهرِ کَلانم ۲ نه پِیِ زَمر و قِمارم نه پِیِ خَمْر و عُقارم نه خَمیرم نه خُمارم نه چُنینم نه چُنانم ۳ من اگر مَست و خَرابَم نه چو تو مَستِ شرابم نه زِ خاکَم نه زِ […]
۱ زِیکی پِسته‌دَهانی صَنَمی بَسته‌دَهانم چو بِرویید نَباتَش چو شِکَر بَست زَبانم ۲ همه خوبیِّ قَمَر او همه شادی‌ست مگر او که از او من تَنِ خود را زِ شِکَر باز ندانم ۳ تو چه پُرسی که کُدامی تو دَرین عشقْ چه نامی صَنَما شاهِ جهانی زِ تو من شادِ جهانم ۴ چو قَدَح […]
۱ بُتِ بی‌نَقْش و نِگارم جُزِتو یار ندارم تویی آرامِ دلِ من مَبَر ای دوست قَرارم ۲ زِجَفایِ تو حَزینم جُزِعشقت نَگُزینم هَوَسی نیست جُز اینم جُز ازین کار ندارم ۳ تو به رُخسارْ چو ماهی چه لَطیفیّ و چه شاهی تو مرا پُشت و پناهی زِتو آراسته کارم ۴ جُزِعشقَت نَپَذیرم جُزِزُلفِ تو […]
۱ عَلَمِ عشق بَرآمَد بِرَهانَد زِ زَحیرم به لبِ چَشمهٔ حیوان بِکَشَم پای بمیرم ۲ به کِه مانَم به کِه مانَم که سُطُرلابِ جهانم چو قَضا حُکْمِ رَوانَم نه امیرم نه وَزیرم ۳ بُرو ای عالَمِ هستی همه را پایْ بِبَستی تو اگر جانِ مَنَستی نَپَذیرم نَپَذیرم
۱ تو گواه باش خواجه که زِتوبه توبه کردم بِشِکَست جامِ توبه چو شرابِ عشق خوردم ۲ به جَمالِ بی‌نَظیرت به شَرابِ شیرگیرت که به گَردِ عَهد و توبه نَرَوَم دِگَر نگردم ۳ به لبِ شِکَرفَشانَت به ضَمیرِ غَیب‌دانَت که نه سُخرهٔ جهانم نه زبونِ سُرخ و زَردم ۴ به رُخِ چو آفتابَت به […]
۱ هَوَسی‌ست در سَرِ من که سَرِ بَشَر ندارم من ازین هَوَس چُنانم که زِخود خَبَر ندارم ۲ دو هزار مُلْک بَخشَد شَهِ عشقْ هر زمانی من ازو به جُز جَمالَش طَمَعی دِگَر ندارم ۳ کَمَر و کُلاهِ عشقش به دو کُوْن مَر مرا بَس چه شُد اَرْ کُلَه بِیُفتَد چه غم اَرْ کَمَر […]
۱ چو غُلامِ آفتابم هم از آفتاب گویم نه شَبَم نه شب پَرَستم که حَدیثِ خواب گویم ۲ چو رَسولِ آفتابم به طَریقِ تَرجُمانی پنهان ازو بِپُرسَم به شما جواب گویم ۳ به قَدَم چو آفتابم به خَرابه‌ها بِتابَم بِگُریزم از عِمارت سُخَنِ خَراب گویم ۴ به سَرِ درخت مانَم که زِ اصلْ دور […]
۱ تو زِ من مَلول گشتی که من از تو ناشتابم صَنَما چه می‌شِتابی که بِکُشتی از شِتابم ۲ تو رییسی و امیری دَم و پَندِ کَس نگیری صَنَما چه زودسیری که زِ سیری‌اَت خَرابم ۳ چه شود اگر زمانی بِدَهی مرا اَمانی؟ که نه سیخ سوزد ای جان نه تَبَه شود کَبابم ۴ […]
۱ هَذیان که گفت دشمن به درونِ دلْ شنیدم پِیِ من تَصوّری را که بِکَرد هم بِدیدم ۲ سگِ او گَزید پایم، بِنِمود بَسْ جَفایَم نَگزَم چو سگْ من او را، لبِ خویش را گَزیدم ۳ چو به رازهایِ فَردانْ بِرَسیده‌ام چو مَردان چه بدین تَفاخُر آرَم که به رازِ او رَسیدم؟ ۴ همه […]
۱ خَبَری اگر شنیدی زِ جَمال و حُسنِ یارم سَرِمَست گفته باشد من ازین خَبَر ندارم ۲ شب و روز می‌بِکوشَم که برهنه را بِپوشَم نه چُنان دُکان فروشم که دُکانِ نو بَرآرَم ۳ عَلَمی به دستِ مَستی دوهزار مَست با وِیْ به میانِ شهر گَردان که خُمارِ شهریارم ۴ به چه میخ بَندم […]
۱ دوهزار عَهد کردم که سَرِ جُنون نَخارَم زِتو دَرشِکَست عَهدَم زِتو باد شُد قَرارَم ۲ زِ رَهِ زیاده‌جویی به طَریقِ خیره‌رویی بِرَوَم که کَدخُدایم غَلِه بِدْرَوَم بِکارَم ۳ همه حَلْ و عَقدِ عالَم چو به دستِ غَیب آمد منِ بوالْفُضولِ مُعْجَب تو بگو که بر چه کارم؟ ۴ چو قَضا به سُخره خواهد […]
۱ فَلَکا بگو که تا کِی گِلِه‌هایِ یار گویم؟ نَبُوَد شبی که آیم زِ میانِ کار گویم ۲ زِ میانِ او مُقامَم کَمَر است و کوه و صَحرا بِجَهَم ازین میان و سُخَنِ و کِنار گویم ۳ زِ فِراقِ گُلْسِتانَش چو در اِمْتِحانِ خارَم بِرَهَم زِ خار چون گُل سُخَن از عِذار گویم ۴ […]
۱ نَظَری به کارِ من کُن که زِ دست رفت کارم به کَسَم مَکُن حَواله که به جُز تو کَس ندارم ۲ چه کمی دَرآیَد آخِر به شَرابخانهٔ تو اگر از شَرابِ وَصلَت بِبَری زِ سَر خُمارم ۳ چو نِیَم سِزایِ شادی زِ خودم مَدار بی‌غَم که دَرین میان همیشه غَمِ توست غمگسارم
۱ دیده از خَلْق بِبَستم چو جَمالَش دیدم مَستِ بَخشایش او گشتم و جانْ بَخشیدم ۲ جِهَتِ مُهرِ سُلَیمان همه‌تَن موم شُدم وَزْپِیِ نور شدن مومِ مرا مالیدم ۳ رایِ او دیدم و رایِ کَژِ خود اَفکندم نایِ او گشتم و هم بر لبِ او نالیدم ۴ او به دستِ من و کورانه به […]
۱ دل چه خورده‌ست عَجَب دوش که من مَخْمورم؟ یا نَمَکدان کِه دیده‌ست که من در شورم؟ ۲ هرچه امروز بریزم شِکَنَم تاوان نیست هرچه امروز بگویم بِکُنم مَعْذورم ۳ بویِ جان هر نَفَسی از لَبِ من می‌آید تا شِکایَت نکُند جانْ که زِ جانانْ دورَم ۴ گَر نَهی تو لَبِ خود بر لَبِ […]
۱ گَر مرا خار زَنَد آن گُلِ خندانْ بِکَشَم وَرْ لَبَش جَور کُند از بُنِ دَندان بِکَشَم ۲ وَرْ بسوزد دلِ مسکینِ مرا هَمچو سِپَند پایکوبان شَوَم و سوزِ سِپَندان بِکَشَم ۳ گَر سَرِ زُلفِ چو چوگانْش مرا دور کُند همچُنین سَجده کُنان تا بُنِ میدان بِکَشَم ۴ لَعْل در کوه بُوَد گوهر در […]
۱ دَر فروبَند که ما عاشقِ این میکده‌ایم دَردِه آن بادهٔ جان را که سَبُ‌کدل شُده‌ایم ۲ بَرجِه ای ساقیِ چالاک میان را بَربَند به خدا کَزْ سَفَرِ دور و دراز آمده‌ایم ۳ بَرگُشا مَشکِ طَرّب را که زِ رَشکِ کَفِ تو از کَفِ زُهره به صد لابه قَدَح نَسْتَده‌ایم ۴ دَر فروبَند و […]
۱ هَله رفتیم و گِرانی زِ جَمالَت بُردیم جِهَتِ توشَهٔ رَهْ ذِکرِ وصالَت بُردیم ۲ تا که ما را و تو را تَذْکرهیی باشد یاد دلِ خسته به تو دادیم و خیالَت بُردیم ۳ آن خیالِ رُخِ خوبَت که قَمَر بَندهٔ اوست وان خَمِ ابرویِ مانندِ هِلالَت بُردیم ۴ وان شِکَرخندهٔ خوبَت که شِکَر […]
۱ دَر فروبَند که ما عاشقِ این اَنْجُمَنیم تا که با یارِ شِکَرلبْ نَفَسی دَم بِزَنیم ۲ نُقل و باده چه کم آید چو دَرین بَزْم دَریم؟ سَرو و سوسن چه کم آید چو میانِ چَمَنیم؟ ۳ بادهٔ تو به کَف و بادِ تو اَنْدَر سَرِ ماست فارغ از باد و بُروتِ حَسَن و […]
۱ عقل گوید که منْ او را به زبان بِفْریبَم عشقْ گوید تو خَمُش باش به جانْ بِفْریبَم ۲ جان به دل گوید رو بَر من و بَر خویش مَخَند چیست کو را نَبُوَد تاش بِدانْ بِفْریبَم ۳ نیست غمگین و پُراندیشه و بیهوشی جوی تا من او را به میْ و رَطْلِ گِرانْ […]
۱ دَم به دَم از رَهِ دلْ پیکِ خیالَش رَسَدم تابشی نو به نو از حُسن و جَمالَش رَسَدم ۲ یارَب این بویِ طَرَب از طَرَفِ فردوس است یا نَسیمیست که از روزِ وصالَش رَسَدم؟ ۳ این زِ عشق است که مَغزم زِ طَرَب خیره شده‌ست یا که جامیست که از خَمْرِ حَلالَش رَسَدم؟ […]
۱ از بُتِ باخَبَرِ منْ خَبَری می‌رَسَدم وَزْ لَبِ چون شِکَرِ او شِکَری می‌رَسَدم ۲ شِکَر اَنْدَر شِکَر اَنْدَر شِکَر است شِکَری در دَهَن است و دِگَری می‌رَسَدم ۳ هر دَم از گُلْشَنِ او طُرفه‌گُلی می‌سِکُلَم هر زمان تازه‌گُل از شاخِ تَری می‌رَسَدم ۴ خیره از عشقِ وِیْ‌اَم کَزْ هَوَسَش هر نَفَسی عاشقِ سوختهٔ […]
۱ مَنَم آن دُزد که شب نَقْب زدم بُبْریدم سَرِ صَندوق گُشادم گُهَری دُزدیدم ۲ زِ زُلَیخایِ حَرَم چادرِ سَر بِرْبودم چو بِدیدم رُخِ یوسُف کَفِ خود بُبْریدم ۳ سَرِ سودایِ کسی قَصدِ سَرِ من دارد کِی بَرَد سَر زِ کَفِ آن کِه از آن سَر دیدم ۴ چو بگفتم نَبَرَم سَر سَر من […]
۱ مادرم بَختْ بُدَست و پدرمْ جود و کَرَم فَرَح اِبْنُ الْفَرَح اِبْنُ الْفَرَح اِبْنُ الْفَرَحَم ۲ هین که بَگْلَربَکِ شادی به سعادت بِرَسید پُر شُد این شهر و بیابانْ سِپَه و طَبْل و عَلَم ۳ گَر به گُرگی بِرَسَم یوسُفِ مَهْروی شود در چَهی گَر بِرَوَم گردد چَهْ باغ اِرَم ۴ آن کِه […]
۱ ای خوشا روز که پیشِ چو تو سُلطان میرم پیشِ کانِ شِکَرِ تو شِکَرافشان میرم ۲ صد هزاران گُلِ صدبَرگ زِ خاکَم رویَد چون که در سایهٔ آن سَروِ گُلِستان میرم ۳ ای بَسا دست که خایَند حَریصانِ حَیات چون که در پایِ تو من دست‌فَشانان میرم ۴ شَربَتِ مرگ چو اَنْدَر قَدَحِ […]
۱ گَر تو خواهی که تو را بی‌کَس و تنها نکُنم وامِقَت باشم هر لحظه و عَذْرا نکُنم ۲ این تَعَلُّق به تو دارد سَرِرِشته مَگُذار کَژْ مَباز ای کَژِ کَژْباز مَکُنْ تا نکُنم ۳ گفته‌یی جان دَهَمَت نانِ جوین می‌نَدَهی بی‌خَبَر دانی‌اَم اَرْ هیچ مُکافا نکُنم ۴ گوشِ تو تا بِنَمالَم نگُشایَد چَشمَت […]