غزل ۱۶۴۰ مولانا
| ۱ | گَر تو خواهی که تو را بی‌کَس و تنها نکُنم | وامِقَت باشم هر لحظه و عَذْرا نکُنم | |
| ۲ | این تَعَلُّق به تو دارد سَرِرِشته مَگُذار | کَژْ مَباز ای کَژِ کَژْباز مَکُنْ تا نکُنم | |
| ۳ | گفته‌یی جان دَهَمَت نانِ جوین می‌نَدَهی | بی‌خَبَر دانی‌اَم اَرْ هیچ مُکافا نکُنم | |
| ۴ | گوشِ تو تا بِنَمالَم نگُشایَد چَشمَت | دَهَمَت بیم مُباراتِ تو امّا نکُنم | |
| ۵ | مُتَفَرِّق شود اَجْزایِ تو هنگامِ اجَل | تو گمان برده که جمعیّتِ اجزا نکُنم | |
| ۶ | مُنشِئِ روز و شَبَم نیست شود هست کُنم | پس چرا روزِ تو را عاقِبَت اِنْشا نکُنم؟ | |
| ۷ | هر دَمی حَشْرِ نُوَسْتَت زِ تَرَح تا به فَرَح | پس چرا صَبرِ تو را شُکرِ شِکَرخا نکُنم؟ | |
| ۸ | هر کسی عاشقِ کاری زِ تَقاضایِ من است | پس چه شُد کارِ جَزا را که تَقاضا نکُنم؟ | |
| ۹ | تا زِ زِهدانِ جهانْ هَمچو جَنینَت نَبُرَم | در جهانِ خِرَد و عقلْ تو را جا نکُنم | |
| ۱۰ | گُلْشَنِ عقل و خِرَد پُرگُل و ریحانِ طَری‌ست | چَشمْ بَستی به ستیزه که تماشا نکُنم | |
| ۱۱ | طَبْلِ بازِ شَهَم ای باز بَرین بانگ بیا | پیش از آن که بِرَوَم نَظْمِ غَزَل‌ها نکُنم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!