غزل ۱۶۱۵ مولانا
| ۱ | من اگر دست‌زَنانم نه من از دستِ زَنانم | نه ازینم نه از آنم من از آن شهرِ کَلانم | |
| ۲ | نه پِیِ زَمر و قِمارم نه پِیِ خَمْر و عُقارم | نه خَمیرم نه خُمارم نه چُنینم نه چُنانم | |
| ۳ | من اگر مَست و خَرابَم نه چو تو مَستِ شرابم | نه زِ خاکَم نه زِ آبَم نه ازین اَهلِ زمانم | |
| ۴ | خِرَدِ پورهٔ آدم چه خَبَر دارد ازین دَم | که من از جُملهٔ عالَم به دو صد پَرده نَهانم | |
| ۵ | مَشِنو این سُخَن از من وَ نه زین خاطِرِ روشن | که ازین ظاهر و باطن نَپَذیرم نَسِتانم | |
| ۶ | رُخِ تو گرچه که خوب است قَفَصِ جانِ تو چوب است | بِرَم از من که بسوزی که زَبانه‌ست زَبانم | |
| ۷ | نه زِ بویَم نه زِ رَنگَم نه زِ نامَم نه زِ نَنگَم | حَذَر از تیرِ خَدَنگم که خدایی‌ست کَمانم | |
| ۸ | نه میِ خامْ سِتانَم نه زِ کَس وامْ سِتانَم | نه دَم و دام سِتانَم هَله ای بَختِ جوانم | |
| ۹ | چو گُلِستانِ جِنانَم طَرَبِسْتانِ جهانم | به رَوانِ همه مَردان که رَوان است رَوانم | |
| ۱۰ | شِکَرِسْتانِ خیالَت بَرِ من گُلْشِکَر آرَد | به گُلِستانِ حَقایِق گُلِ صدبَرگ فَشانم | |
| ۱۱ | چو دَرآیَم به گُلِستانِ گُل‌اَفْشانِ وصالَت | زِ سَرِ پا بِنِشانَم که زِ داغَت بِنِشانم | |
| ۱۲ | عَجَب ای عشقْ چه جُفتی چه غریبی چه شگفتی | چو دَهانَم بِگِرفتی به درون رفت بَیانم | |
| ۱۳ | چو به تبریز رَسَد جان سویِ شَمسُ الْحَق و دینم | همه اسرارِ سُخَن را به نِهایَت بِرَسانم |
#sonnet_translation
#John_Arberry
Rumi quotes, Rumi sonnet, Rumi words, Rumi Poetry
| ۱- If I am hand-clapping, I belong not to the clappers; I am neither of this nor of that, I am of that mighty city. |
| ۲- I am not for fluting and gambling, I am not for wine and liquor, I am neither leaven nor crop-sickness, I am neither like this nor like that. |
| ۳- If I am drunk and dissolute, I am not drunk with wine like you; I am not of earth nor of water, I am not of the people of time. |
| ۴- The mind of the son of Adam-what knowledge has it of this utterance? For I am hidden by two hundred veils from the world entire. |
| ۵- Hear not these words as from me, nor from this clear thought, for I neither receive nor seize this outward and inward. |
| ۶- Though your face is beautiful, the cage of your soul is of wood; run away from me or you will burn, for my tongue is a flame. |
| ۷- I am not of scent nor colour, I am not of fame nor shame: beware of my poplar arrow, for God is my bow. |
| ۸- I seize not raw wine, nor borrow from anyone, I seize neither breath nor snare, O my youthful fortune. |
| ۹- I am as the rosebower of paradise, I am the joy-garden of the world, for my spirit is flowing through the spirits of all men. |
| ۱۰- The sugarbed of your phantom brings rose-sugar to me; in the garden of realities I scatter the rose of a hundred petals. |
| ۱۱- When I enter the rose-showering garden of union with you, make me sit down, for I am a target for your brand. |
| ۱۲- Love, what a mate you are, how strange, how marvellous! When you seized my mouth, my expression went inwards. |
| ۱۳- When my soul reaches Tabriz, to come to Shams al-Haqq u Din, I will bring to an end all the secrets of speech. |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!