غزل ۱۶۳۱ مولانا
| ۱ | دَر فروبَند که ما عاشقِ این میکده‌ایم | دَردِه آن بادهٔ جان را که سَبُ‌کدل شُده‌ایم | |
| ۲ | بَرجِه ای ساقیِ چالاک میان را بَربَند | به خدا کَزْ سَفَرِ دور و دراز آمده‌ایم | |
| ۳ | بَرگُشا مَشکِ طَرّب را که زِ رَشکِ کَفِ تو | از کَفِ زُهره به صد لابه قَدَح نَسْتَده‌ایم | |
| ۴ | دَر فروبَند و زِ رَحْمَت دَرِ پنهان بِگُشا | چارهٔ رَطْلِ گِران کُن که همه میْ زده‌ایم | |
| ۵ | زان سَبو غُسلِ قیامَت بِدِه از وَسوَسه‌ام | به حَقِ آن کِه زِ آغازْ حَریفان بُدِه‌ایم | |
| ۶ | ما همه خُفته تو بر ما لَگَدی چند زدی | بَرجَهیدیم خُمارانه دَرین عَربَده‌ایم | |
| ۷ | گَر عَلَی الرّیقْ تو را باده‌دِهی قاعده نیست | هین بِدِه ما مَلَکُ الْمَوْتِ چُنین قاعده‌ایم | |
| ۸ | فلسفی زین بِخورَد فلسفه‌اَش غَرق شود | که گُمان داشت که ما زان عِلَلِ فاسده‌ایم | |
| ۹ | آن نَهنگیم که دریا بَرِ ما یک قَدَح است | ما نه مَردانِ ثَرید و عَدَس و مایِدِه‌ایم | |
| ۱۰ | هَله خاموش کُن و فایده و فَضْل بِهِل | که زِ فَضْله‌یْ قَدَحَت فایدهٔ فایده‌ایم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!