غزل ۱۶۳۲ مولانا

۱	هَله رفتیم و گِرانی زِ جَمالَت بُردیم	جِهَتِ توشَهٔ رَهْ ذِکرِ وصالَت بُردیم
۲	تا که ما را و تو را تَذْکرهیی باشد یاد	دلِ خسته به تو دادیم و خیالَت بُردیم
۳	آن خیالِ رُخِ خوبَت که قَمَر بَندهٔ اوست	وان خَمِ ابرویِ مانندِ هِلالَت بُردیم
۴	وان شِکَرخندهٔ خوبَت که شِکَر تشنهٔ اوست	زِ شِکَرخانهٔ مَجموعِ خِصالَت بُردیم
۵	چون کبوتر چو بِپَرّیم به تو بازآییم	زان که ما این پَر و بال از پَر و بالَت بُردیم
۶	هر کجا پَرَّد فَرعی به سویِ اَصْل آید	هرچه داریم همه از عِزّ و جَلالَت بُردیم
۷	شَمسِ تبریز شِنو خِدمَت ما را زِ صَبا	گَر شِمال است و صَبا هم زِ شِمالَت بُردیم