غزل ۱۶۱۱ مولانا
| ۱ | مَکُن ای دوست غَریبَم سَرِ سودایِ تو دارم | من و بالایِ مَناره که تَمَنّایِ تو دارم | |
| ۲ | زِتو سَرمَست و خُمارم خَبَر از خویش ندارم | سَرِ خود نیز نَخارَم که تَقاضایِ تو دارم | |
| ۳ | دلِ من روشن و مُقْبِل زِچه شد با تو بگویم | که دَرین آیِنِهٔ دل رُخِ زیبایِ تو دارم | |
| ۴ | مَکُن ای دوست مَلامَت بِنِگَر روزِ قیامَت | همه موجَم همه جوشَم دُرِ دریایِ تو دارم | |
| ۵ | مَشِنو قولِ طَبیبان که شِکَر زاید صَفْرا | به شِکَر دارویِ من کُن چه که صَفْرایِ تو دارم | |
| ۶ | هَله ای گُنبَدِ گَردون بِشِنو قَصّه‌ام اکنون | که چو تو هَمرَهِ ماهَم بَر و پَهنایِ تو دارم | |
| ۷ | بَرِ دَربانِ تو آیَم نَدَهد راه و بِرانَد | خَبَرش نیست که پنهان چه تماشایِ تو دارم | |
| ۸ | زِ دَرَم راه نباشد زِ سَرِ بام و دَریچه | سَتَرَاللّه عَلَیْنا چه عَلالایِ تو دارم | |
| ۹ | هَله دَربانِ عَوان‌خو مَدِهَم راه و سَقَط گو | چو دَفَم می‌زَن بر رو دَف و سُرنایِ تو دارم | |
| ۱۰ | چو دَف از سیلیِ مُطرب هُنَرم بیش نِمایَد | بِزَن و تَجربه میکُن همه هَیهایِ تو دارم | |
| ۱۱ | هَله زین پس نَخروشَم نکُنم فِتْنه نَجوشَم | به دِلَم حُکْم کِه دارد دلِ گویایِ تو دارم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
🌻🌻