غزل ۱۶۳۶ مولانا

۱	از بُتِ باخَبَرِ منْ خَبَری می‌رَسَدم	وَزْ لَبِ چون شِکَرِ او شِکَری می‌رَسَدم
۲	شِکَر اَنْدَر شِکَر اَنْدَر شِکَر است	شِکَری در دَهَن است و دِگَری می‌رَسَدم
۳	هر دَم از گُلْشَنِ او طُرفه‌گُلی می‌سِکُلَم	هر زمان تازه‌گُل از شاخِ تَری می‌رَسَدم
۴	خیره از عشقِ وِیْ‌اَم کَزْ هَوَسَش هر نَفَسی	عاشقِ سوختهٔ خیره‌سری می‌رَسَدم
۵	آن یکی زَرد شُده کآتشِ او می‌کَشَدم	وین دِگَر هست که از وِیْ نَظَری می‌رَسَدم
۶	وان دِگَر بر دَرِ آن خانهٔ او بِنْشَسته	که دَر اَرْ باز نشُد بانگِ دَری می‌رَسَدم
۷	وان یکی بر سَرِ آن خاکْ سَرَک بِنْهاده	که زِ خاکَش صِفَتِ جانوَری می‌رَسَدم