غزل ۱۶۹۴ مولانا
| ۱ | بازآمدم خُرامان تا پیشِ تو بمیرم | ای بارها خَریده از غُصّه و زَحیرم | |
| ۲ | من چون زمینِ خُشکَم لُطفِ تو ابر و مُشکَم | جُز رَعدِ تو نخواهم جُز جَعْدِ تو نگیرم | |
| ۳ | خوش تَر اسیریِ تو صد بار از امیری | خاصه دَمی که گویی ای خَسته دلْ اسیرم | |
| ۴ | خاکی به تو رَسیده بِهْ از زَری رَمیده | خاصه دَمی که گویی ای بی‌نَوا فقیرم | |
| ۵ | از ماجَرا گُذَر کُن کو عقلْ ماجَرا را؟ | چَنگ است وِرْد و ذِکرَم باده‌ست شیخ و پیرم | |
| ۶ | ای جانِ جانِ مَستان ای گنجِ تَنگ دَستان | در جَنَّتِ جَمالَت من غَرقِ شَهْد و شیرم | |
| ۷ | من رَسْتخیز دیدم وَزْ خویش ناپَدیدم | گر چون کَمانْ خَمیدم پَرَّنده هَمچو تیرم | |
| ۸ | خاکی بُدَم زِ بادت بالا گرفت خاکَم | بی تو کجا رَوَم من ای از تو ناگُزیرم | |
| ۹ | ای نورِ دیده و دین گفتی بِعقل بِنْشین | ای پَرده‌ها دَریده کِی می‌هِلی سَتیزم؟ | |
| ۱۰ | من بندهٔ اَلَستَم آنِ تو بوده اَسْتَم | آن خیره کُش فِراقَت می‌رانْد خیرخیرم | |
| ۱۱ | کِی خندد این درختم بی‌نوبهارِ رویَت؟ | کِی دَررَسَد فَطیرم تا نَسْرِشی خَمیرم؟ | |
| ۱۲ | تا خوانِ تو بِدیدم آزاد از ثَریدم | تا خویشِ تو بِدیدم از خویشِ خود نَفیرم | |
| ۱۳ | از من گُذَر چو کردی از عقل و جان گُذشتم | در من اَثَر چو کردی بر گُنبَذِ اَثیرم | |
| ۱۴ | در قَعْده‌‌‌ام سَلامی ای جان گُزینِ من کُن | تا بی‌سَلام نَبْوَد این قَعْدهٔ اَخیرم | |
| ۱۵ | من کَف چرا نکوبَم چون در کَف است خوبَم؟ | من پا چرا نکوبَم چون بَم شُده‌ست زیرم؟ | |
| ۱۶ | تبریزِ شَمسِ دین را از ما رَسان تو خِدمَت | خِدمَت به مشرقی بَر کَزْ روش مُسْتَنیرم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!