غزل ۱۷۰۷ مولانا
| ۱ | چیزی مگو که گنجِ نَهانی خریده‌ام | جان داده‌ام، وَلیک جهانی خریده‌ام | |
| ۲ | رویَم چو زَرگر است اَزو این سُخَن شِنو | دادم قُراضهٔ زَر و کانی خریده‌ام | |
| ۳ | از چَشمِ تُرکِ دوست چه تیری که خورده‌ام | وَزْ طاقِ اَبروَشْ چه کَمانی خریده‌ام | |
| ۴ | با خَلْق بَسته بَسته بگویم من این حَدیث | با کَس نگویم این زِ فُلانی خریده‌ام | |
| ۵ | هر چند بی‌زبان شده بودم چو ماهی‌‌یی | دیدم شِکَرلَبیّ و زبانی خریده‌ام | |
| ۶ | ناگاه چون درخت بِرُستم میانِ باغ | زان باغِ بی‌نشانه، نشانی خریده‌ام | |
| ۷ | گفتم میانِ باغ، خود آن را میانه نیست | لیک از میانِ نیست میانی خریده‌ام | |
| ۸ | کردم قِرانْ به مَفْخَرِ تبریز، شَمسِ دین | بیرون زِ هر دو قَرْن قِرانی خریده‌ام |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!