غزل ۱۶۸۴ مولانا
۱ | من ازین خانه به دَر مینَرَوَم | من ازین شهر سَفَر مینَرَوَم | |
۲ | مَنَم و این صَنَم و باقیِ عُمر | من ازو جایِ دِگَر مینَرَوَم | |
۳ | خاکیانْ رو به اَثَر آوردند | من زَاثیرم، به اَثَر مینَرَوَم | |
۴ | ای دو دیده زِ نَظَر دورَم کُن | من چو دیده به نَظَر مینَرَوَم | |
۵ | بَختِ من زیر و زَبَر کرد غَمَش | چون فَلَک زیر و زَبَر مینَرَوَم | |
۶ | خانهٔ چَرخ و زمین تاریک است | من زِ خَرگاهِ قَمَر مینَرَوَم | |
۷ | گَر چو خورشید مرا تیغ زَنَد | من زِ تیغَش به سِپَر مینَرَوَم | |
۸ | بَس بُوَد عشقِ شَهَم تاج و کَمَر | من سویِ تاج و کَمَر مینَرَوَم | |
۹ | گُم کُنم خویش در اوصافِ مَلَک | من در اوصافِ بَشَر مینَرَوَم | |
۱۰ | عشقِ او چون شَجَر و من موسی | من گِزافه به شَجَر مینَرَوَم | |
۱۱ | زان شَجَر خواند یکی نورْ مرا | وَرْنه من بَهرِ خُضَر مینَرَوَم | |
۱۲ | چون شَجَر خوش بِکَشَم آبِ حَیات | من چو هیزم به سَقَر مینَرَوَم | |
۱۳ | شَمسِ تبریز که نورِ سَحَر است | جُز به نورش به سَحَر مینَرَوَم |
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!