غزل ۱۶۸۵ مولانا

۱	ای مُطرب این غَزَل گو کِی یار توبه کردم	از هر گُلی بُریدم وَزْ خار توبه کردم
۲	گَهْ مَستِ کار بودم گَهْ در خُمار بودم	زان کار دست شُستَم زین کار توبه کردم
۳	در جُرمِ توبه کردن بودیم تا به گَردن	از توبه‌هایِ کرده این بار توبه کردم
۴	ای میْ فروشِ این دِهْ ساغَر به دستِ من دِهْ	من نَنگ را شِکَستم وَزْ عار توبه کردم
۵	مانندِ مَستِ صَرعَم بیرون زِ چار طَبْعَم	از گرم و سرد و خُشکی هر چار توبه کردم
۶	ای مُطرب اَللَّهْ اَللَّهْ من‌ بی‌رَهَم تو بر رَه	بَردار چَنگ می‌زَن بر تار توبه کردم
۷	زَ انْدیشه‌هایِ چاره، دلْ بود پاره پاره	بیچارگی‌ست چاره ناچار توبه کردم
۸	بِنْمایْ رویِ مَهْ را خوش کُن شبِ سِیَه را	کَزْ ذوقِ آن گُنَه را بسیار توبه کردم
۹	گفتم که وَقت توبه‌ست، شوریده‌‌یی مرا گفت	من تایِبِ قدیمَم من پار توبه کردم
۱۰	بَهرِ صَلاحِ دین را مَحروسهٔ یَقین را	مُنْکِر به عشق گوید زِانْکار توبه کردم