۱ خوش سویِ ما آدَمی، زانچه که ما هم خوشیم آب حَیاتِ توایم، گر چه به شَکلْ آتشیم ۲ تو جو کبوتر بَچه، زادهٔ این لانه‌یی گَر تو نیایی به خود، مات ازین سو کَشیم ۳ حاضرِ ما شو که ما حاضرِ آن شاهِدیم مَستِ میْ‌اَش می­شویم، باده ازو می‌چَشیم ۴ تیزرَوان هَمچو سَیل، […]

  ۱ نیَم زِ کارِ تو فارغ، همیشَه در کارم که لحظه لحظه تو را من عزیزتَر دارم ۲ به ذاتِ پاکِ من و آفتابِ سَلطَنَتَم که من تو را نَگُذارم، به لُطف بَردارم ۳ رُخِ تو را زِشُعاعاتِ خویش نور دَهَم سَرِ تو را به دَه انگشتِ مَغْفِرَت خارم ۴ هزار ابرِ عِنایَت بر […]

  ۱ نگفتَمَت مَرو آن‌جا که آشْنات مَنَم؟ دَرین سَرابِ فَنا چَشمهٔ حَیات مَنَم؟ ۲ وَگر به خشم رَویْ صدهزار سال زِ من به عاقِبَت به من آیی، که مُنْتَهات مَنَم ۳ نگفتَمَت که به نَقْشِ جهانْ مَشو راضی که نَقْش‌بَندِ سَراپَردهٔ رضات مَنَم ۴ نگفتَمَت که چو مرغان به سویِ دامْ مَرو بیا که […]

  ۱ به غَم فرونَرَوَم، باز سویِ یار رَوَم دَران بهشت و گُلِستان و سَبزه‌زار رَوَم ۲ زِ بَرگ‌ریزِ خَزانِ فِراقْ سیر شُدم به گُلْشَنِ اَبَد و سَروِ پایدار رَوَم ۳ من از شُمارِ بَشَر نیستم، وَداعْ، وَداع به نُقل و مَجْلِس و سَغْراقِ بی‌شُمار رَوَم ۴ نمی‌شِکیبَد ماهی زِ آبْ من چه کُنم؟ چو […]

  ۱ اگرچه شَرط نَهادیم و اِمْتِحان کردیم زِ شرط‌ها بِگُذشتیم و رایگان کردیم ۲ اگرچه یک طَرَف از آسْمان زمینی شُد نه پاره‌پاره زمین را هم آسْمان کردیم؟ ۳ اگرچه بامِ بُلند است آسْمان، مَگُریز چه غَم خوری زِ بُلندی، چو نردبان کردیم ۴ پَرَت دَهیم که چون تیر بر فَلَک بِپَری اگر زِ […]

  ۱ اگر زمین و فَلَک را پُر از سَلام کنیم وَگَر سَگانِ تو را فَرشْ سیمِ خام کنیم ۲ وَگَر هُمایِ تو را هر سَحَر که می‌آید زِ جان و دیده و دلْ حَلْقه‌هایِ دام کنیم ۳ وَگَر هزار دلِ پاک را، به هر سَرِ راه به دستْ نامهٔ پُرخون، به تو پیام کنیم […]

  ۱ به جانِ عشق که از بَهرِ عشقِ دانه و دام که عَزمِ صد سَفَرسْتَم، زِروم تا سویِ شام ۲ نمی‌خورم به حَلال و حَرامْ من سوگند به جانِ عشقْ که بالاست از حَلال و حَرام ۳ به جانِ عشقْ که از جانِ جانْ لطیف‌تَر است که عاشقان را عشق است هم شراب و […]

  ۱ به گوشِ من بِرَسانید هَجْرِ تَلْخْ پَیام که خوابِ شیرین بَر عاشقان شُده‌ست حَرام ۲ بِکَرد بر خور و بر خوابْ چارتَکبیری هر آن کسی که بر او کرد عشقْ نیم سَلام ۳ به من نِگَر که بِدیدم هزار آزادی چو عشق را دل و جانَم کَنیزَک است و غُلام ۴ عَظیمْ نورِ […]

  ۱ بیار باده که اَنْدَر خُمار خَمّارم خدا گرفت مرا، زان چُنین گرفتارم ۲ بیار جامِ شَرابی که رَشکِ خورشید است به جانِ عشق که از غیرِ عشق بیزارم ۳ بیار آن کِه اگر جان بِخوانَمَش حیف است بدان سَبَب که زِ جانْ دَردهایِ سَر دارم ۴ بیار آن کِه نگُنجَد دَرین دَهان نامَش […]

  ۱ زِهی حَلاوت پنهان، در این خَلایِ شِکَم مِثالِ چَنگ بُود آدمی، نه بیش و نه کم ۲ چُنان که گَر شِکَمِ چَنگ پُر شود مَثَلا نه ناله آید از آن چَنگِ پُر، نه زیر و نه بَم ۳ اگر زِ روزه بِسوزد دِماغ و اِشْکَمِ تو زِسوزْ ناله بَرآیَد زِ سینه‌اَت هر دَم […]

  ۱ به کویِ عشقِ تو من نامَدَم که باز رَوَم چگونه قبله گُذارم چو در نماز رَوَم؟ ۲ به جُز که کور نخواهد که من به هیچ سَبَب به سویِ ظُلْمَت از آن شمع صد طِراز رَوَم ۳ کدام عقل رَوا بیند این که من تشنه به غیرِ حضرتِ آن بَحرِ‌ بی‌نیاز رَوَم؟ ۴ […]

  ۱ اگر چه ما نه خروس و نه ماکیان داریم زِ بَیضه سَر کُن و بِنْگَر که ما کیان داریم ۲ به آفتابِ حَقایق به هر سَحَر گوییم تو جُمله جانی و ما از تو نیم‌جان داریم ۳ گَر از صِفاتِ تو نَتْوان نِشان نِمود ولی زِ‌ بی‌نشانیِ اوصافِ او، نشان داریم ۴ دلِ […]

  ۱ فُضول گشته‌ام امروز، جنگ می‌جویم مَنوش نُکتهٔ مَستان، که یاوه می‌گویم ۲ تَنا بِسوز چو هیزُم، که از تو سیر شُدم دِلا بُرو تو زِپیشَم، تو را نمی‌جویم ۳ لَگَن نَهاد خیالَش به چَشمهٔ چَشمَم بَهانه کرد کَزین آبْ جامه می‌شویَم ۴ بِگُفتَمَش که به خونابه جامه چون شویی؟ بِگُفت خونْ همه زان […]

  ۱ اگر به عقل و کِفایَت پِیِ جُنون باشم میانِ حَلْقهٔ عُشّاق ذوفُنون باشم ۲ مَنَم به عشقْ سلیمان، زبانِ من آصِف چرا بِبَستهٔ هر دارو و فُسون باشم ۳ خَلیل وار نَپیچَم سَرِ خود از کعبه مُقیمِ کعبه شَوَم، کعبه را سُتون باشم ۴ هزار رُستَمِ دَستان به گَردِ ما نَرَسَد به دستِ […]

  ۱ گَهْ چَرخ‌زنانْ هَمچون فَلَکم گَهْ بال‌زَنانْ هَمچون مَلَکم ۲ چَرخَم پِیِ حَق، رَقصَم پِیِ حَق من زان وِی‌اَم، نی مُشْتَرکَم ۳ چون دید مرا، بِخْرید مرا آن کانِ نَمَک زان بانَمَکَم ۴ شیر است یَقین در بیشهٔ جان بِدْرید یَقین، اَنْبانِ شَکَم ۵ آن کو به قَضا داده‌ست رضا قاضی کُندش روزی مَلِکَم […]

  ۱ تشنهٔ خویش کُن، مَدِه آبم عاشقِ خویش کُن، بِبَر خوابم ۲ تا شب و روز در نماز آیم ای خیالِ خوشِ تو مِحْرابم ۳ گَر خیالِ تو در فَنا یابَم در زمانْ سویِ مرگْ بِشْتابم ۴ بر امیدِ خیالِ گوهرِ تو جاذبِ هر مِسی چو قُلّابم ۵ بر امیدِ مُسبِّبُ الْاَسْباب رَهزَنِ کاروانِ […]

  ۱ آمدم باز تا چُنان گردم که چو خورشید جُمله جان گردم ۲ سَرِ خُمِّ رَحْیق بُگْشایم سَردِهِ بَزمِ سَرخوشان گردم ۳ عِشرت اکنون عَلَم به صَحرا زد من چو فِکْرت چرا نَهان گردم؟ ۴ باغ خُلْد است جانِ من تا من قُرَّةُ الْعینِ باغبان گردم ۵ برنگردم به گِردِ خود چون قُطب گِردِ […]

  ۱ در طَریقَت دو صد کَمین دارم لیکْ صد چَشمِ خُرده‌­بین دارم ۲ این نشان­‌ها که بر رُخَم پیداست دان که از شاهِ هم­نشین دارم ۳ آن یکی گنج کَزْ جهان بیش است در دل و جانِ خود، دَفین دارم ۴ ظُلْمَت شَک جایِ من بادا گَر از آن رو سَرِ یَقین دارم ۵ […]

  ۱ هِمَّتَم شُد بُلند و تَدبیرم جُز به پیشِ تو من نمی‌میرم ۲ تو دَهانم گرفته‌یی که خَموش تو دَهان­گیر و من جَهان‌گیرم ۳ زان زِ عالَم رُبوده‌ام حَلْقه که به دستِ تو است زَنجیرم ۴ پیرْ ما را زِ سَر جوان کرده‌ست لاجَرَم هم جوان و هم پیرم ۵ چون گُشادِ من از […]

  ۱ اَه چه بی‌‌رنگ و بی‌نشان که مَنَم کِی بِبینم مرا چُنان که مَنَم؟ ۲ گفتی اسرار در میان آوَر کو میانْ اَنْدَرین میان که مَنَم؟ ۳ کِی شود این رَوانِ من ساکِن؟ این چُنین ساکِنِ رَوان که مَنَم ۴ بَحْرِ من غَرقه گشت هم در خویش بوالْعَجَب بَحْرِ بی‌کَران که مَنَم ۵ این […]