غزل ۱۰۹ مولانا
| ۱ | بَکَتْ عَیْنی غَداهَ اَلْبَیْنِ دَمْعا | وَ اُخْری’ بِالْبُکا بَخِلَتْ عَلَیْنا | |
| ۲ | فَعاقَبْتُ الَّتی بَخِلَتْ عَلَیْنا | بِأَنْ غَمَّضْتُها یَوْمَ الْتَقَیْنا | |
| ۳ | چه مَردِ آن عِتابَم؟ خیز یارا | بِدِه آن جامِ مالامالِ صَهْبا | |
| ۴ | نَرَنجَم زان چه مَردم می‌بِرَنجَند | که پیشَم جُمله جان‌ها هست یکتا | |
| ۵ | اگر چه پوستینی بازگونه | بِپوشیده‌ست این اجسامْ بَر ما | |
| ۶ | تو را در پوستینْ من می‌شِناسَم | همان جانِ مَنی در پوستْ جانا | |
| ۷ | بِدَرَّم پوست را تو هم بِدَرّان | چرا سازیم با خود جنگ و هَیجا؟ | |
| ۸ | یکی جانیم در اجسام مُفَرَّق | اگر خُردیم اگر پیریم و بُرنا | |
| ۹ | چراغَک‌هاست کآتَش را جُدا کرد | یکی اصلست ایشان را و مَنشا | |
| ۱۰ | یکی طَبْع و یکی رنگ و یکی خوی | که سَرهاشان نباشد غیرِ پاها | |
| ۱۱ | دَرین تَقریرْ بُرهان‌هاست در دل | به سِرّ با تو بگویم یا به اِخْفا؟ | |
| ۱۲ | غَلَط خود تو بگویی با تو آن را | چه تو بَر توست بِنگَر این تماشا |
در بیت ۱۱،اِخفا صحیح است
در بیت ۸ مُفرَق صحیح است