غزل ۱۲۹ مولانا
| ۱ | مَشْکَن دلِ مَردِ مُشتری را | بُگْذار رَهِ سِتَمگری را | |
| ۲ | رَحم آرْ مَها که در شَریعَت | قُربان نکُنند لاغَری را | |
| ۳ | مَخْمورِ تواَم به دستِ من دِهْ | آن جامِ شرابِ گوهری را | |
| ۴ | پَندی بِدِه و به صُلح آور | آن چَشم خُمارِ عَبْهَری را | |
| ۵ | فَرمایْ به هِنْدوانِ جادو | کَزْ حَد نَبَرنْد ساحِری را | |
| ۶ | در ششدَره‌یی فُتاد عاشق | بِشْکَن دَرِ حَبْسِ شش دَری را | |
| ۷ | یک لحظه مُعَزّمانه پیش آ | جمع آور حَلقهٔ پَری را | |
| ۸ | سَر می‌نَهَد این خُمار از بُن | هر لحظه شرابِ آن سَری را | |
| ۹ | صد جا چو قَلَم میان بِبَسته | تَنگِ شِکَرِ مُعَسکَری را | |
| ۱۰ | ای عشقْ برادرانه پیش آ | بُگْذار سَلامِ سَرسَری را | |
| ۱۱ | ای ساقیِ روح از دَرِ حَق | مَگْذار حَقِ برادری را | |
| ۱۲ | ای نوحِ زمانه هین رَوان کُن | این کَشتیِ طَبْعِ لَنْگری را | |
| ۱۳ | ای نایبِ مُصطفی بِگَردان | آن ساغَرِ زَفتِ کوثری را | |
| ۱۴ | پیغام زِ نَفْخِ صور داری | بُگْشای لَبِ پَیَمبری را | |
| ۱۵ | ای سُرخْ صِباغَتِ عَلَمْدار | بُگُشا پَر و بالِ جعفری را | |
| ۱۶ | پُرلاله کُن و پُر از گُلِ سُرخ | این صَحنِ رُخِ مُزَعْفَری را | |
| ۱۷ | اِسْپید نمی‌کُنم دِگَر من | دَرریز رَحیقِ اَحْمَری را |
عجب غزل زیبایی . واقعا فقط مولانا می تونه حضرت علی رو به این زیبایی مدح کنه . ای نایب مصطفی بگردان…. . 😘😘