غزل ۱۳۳ مولانا
| ۱ | غَمزهٔ عشقَت بدان آرَد یکی مُحتاج را | کو به یک جو بَرنَسْنجَد هیچ صاحِب تاج را | |
| ۲ | اَطْلَس و دیباج بافَد عاشق از خونِ جِگَر | تا کَشَد در پایِ معشوق، اَطْلَس و دیباج را | |
| ۳ | در دلِ عاشق کجا یابی غَمِ هر دو جهان؟ | پیشِ مَکّی قَدْر کِی باشد امیرِ حاج را؟ | |
| ۴ | عشقْ مِعراجی‌ست سویِ بامِ سُلطانِ جَمال | از رُخِ عاشقْ فروخوان، قِصّهٔ مِعراج را | |
| ۵ | زندگی ز آویختن دارد چو میوه از درخت | زان هَمی‌بینی، دَرآویزان دو صد حَلّاج را | |
| ۶ | گَر نه عِلمِ حالْ فوقِ قال بودی کِی بُدی | بَنده، اَحْبارِ بُخارا، خواجهٔ نَسّاج را؟ | |
| ۷ | بَلْمه‌یی‌هان تا نگیری ریشِ کوسه در نَبَرْد | هِنْدوی تُرکی مَیاموز آن مَلِکْ تَمْغاج را | |
| ۸ | هَمچو فَرزین کَژْرُوَست و رُخ سِیَه بر نَطْع شاه | آن کِه تَلقین می‌کُند شطرنج مَر لَجْلاج را | |
| ۹ | ای کِه میرِخوانِ بُغْراقانِ روحانی شُدی | بر چُنین خوانی چه چینی، خُردهی تُتْماج را؟ | |
| ۱۰ | عاشقْ آشفته از آن گوید که اَنْدَر شهرِ دل | عشقْ دایم می‌کُند این غارت و تاراج را | |
| ۱۱ | بَس کُن ایرا، بُلبُلِ عشقَش نَواها می‌زَنَد | پیشِ بُلبُل چه مَحَل باشد دَمِ دُرّاج را |
تعقیب
[…] کی بُدی ، بَنده، اَخبارِ بُخارا، خواجۀ نَسّاج را؟ (غزل ۱۳۳ بیت ۶). ولی با فصح بلیغ شرح حال او به دست […]
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!