غزل ۱۳۷۵ مولانا
۱ | بازآمدم چون عیدِ نو، تا قفلِ زندان بِشْکَنَم | وین چَرخِ مَردمخوار را، چَنگال و دندان بِشکنم | |
۲ | هفتاَخترِ بیآب را، کین خاکیان را میخورند | هم آب بر آتش زَنَم، هم بادْهاشان بِشکَنَم | |
۳ | از شاهِ بیآغازْ من، پَرّان شُدم چون بازْ من | تا جُغدِ طوطیخوار را، در دَیرِ ویران بِشکَنَم | |
۴ | زآغازْ عَهدی کردهام، کین جانْ فِدایِ شَه کُنم | بِشْکَسته بادا پُشتِ جان، گَر عَهد و پیمان بِشکَنَم | |
۵ | امروز همچون آصِفَم، شمشیر و فرمان در کَفَم | تا گَردنِ گَردنکَشان، در پیشِ سلطان بِشکَنَم | |
۶ | روزی دو، باغِ طاغیان، گَر سَبز بینی غم مَخور | چون اصلهایِ بیخِشان، از راهِ پنهان بِشکَنَم | |
۷ | من نَشْکَنَم جُز جور را، یا ظالِمِ بَدغور را | گر ذرّهای دارد نَمَک، گَبْرَم اگر آن بِشکَنَم | |
۸ | هرجا یکی گویی بُوَد، چوگانِ وحدت وِیْ بَرَد | گویی که میدان نَسْپَرَد، در زَخمِ چوگان بِشکَنَم | |
۹ | گشتم مُقیمِ بَزمِ او، چون لُطف دیدم عَزمِ او | گشتم حَقیرِ راهِ او، تا ساقِ شیطان بِشکَنَم | |
۱۰ | چون در کَفِ سلطان شدم، یک حَبّه بودم، کان شدم | گَر در تَرازویَم نَهی، میدان که میزان بشکنم | |
۱۱ | چون من خَراب و مَست را، در خانهٔ خود رَهْ دَهی | پس تو نَدانی اینقَدَر، کین بِشْکَنَم، آن بِشکَنَم؟ | |
۱۲ | گَر پاسبان گوید که هی، بر وِیْ بِریزم جامِ میْ | دَربان اگر دَستم کَشَد، من دستِ دَربان بِشکَنَم | |
۱۳ | چَرخ اَرْ نگردد گِردِ دل، از بیخ و اَصلَش بَرکَنَم | گَردون اگر دونی کُند، گَردونِ گَردان بِشکَنَم | |
۱۴ | خوانِ کَرَم گُستردهیی، مهمانِ خویشَم بُردهیی | گوشَم چرا مالی اگر من گوشهٔ نان بِشکَنَم؟ | |
۱۵ | نی نی، مَنَم سَرخوانِ تو، سَرخَیلِ مهمانانِ تو | جامی دو بر مهمان کُنم، تا شَرمِ مهمان بِشکَنَم | |
۱۶ | ای کِه میانِ جانِ من، تَلقینِ شِعرَم میکُنی | گَر تَنْ زَنَم، خامُش کُنم، تَرسَم که فرمان بِشکَنَم | |
۱۷ | از شَمسِ تبریزی اگر باده رَسَد، مَستم کُند | من لااُبالیوار خود، اُسْتونِ کیوان بِشکَنَم |
#دکلمه_غزل_مولانا با صدای #عبدالکریم_سروش دانلود فایل
تعقیب
[…] خوانِ کَرَم گُستردهیی، مهمانِ خویشَم بُردهیی گوشَم… […]
دیدگاه خود را ثبت کنید
آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!