غزل ۱۴۷۰ مولانا

۱	جانم به فِدا بادا، آن را که‌‌ نمی‌‌گویم	آن روزْ سیه بادا، کو را بِنِمی‌جویم
۲	یکباره شَوَم رُسوا در شهر، اگر فردا	من بر دَرِ دل باشم، او آید در کویَم
۳	گفتم‌ صَنَمِ مَه‌رو گَه‌گاهْ مرا می‌جو	کَزْ دَرد به خونِ دلْ رُخساره‌‌ هَمی‌‌شویَم
۴	گفتا که‌ تو را جُستم در خانه، نَبودی تو	یا رَب که چُنین بُهتانْ می‌گوید در رویَم
۵	یک روز غَزَل‌گویان، وَاللّه سِپارَم جان	زیرا که چو مو شُد جان، از بس که‌‌ هَمی‌‌مویَم

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!