غزل ۱۴۷۶ مولانا

۱	طَبیبیم، حَکیمیم، طَبیبانِ قَدیمیم	شَرابیم و کَبابیم، و سُهَیلیم و اَدیمیم
۲	چو رَنْجورِ تَن آید، چو مَعجونِ نَجاحیم	چو بیمارِ دل آید، نِگاریم و نَدیمیم
۳	طَبیبان بِگُریزند، چو رَنْجور بِمیرد	ولی ما نَگُریزیم، که ما یارِ کَریمیم
۴	شِتابید، شِتابید، که ما بر سَرِ راهیم	جهانْ دَرخورِ ما نیست، که ما ناز و نَعیمیم
۵	غَلَط رفت، غَلَط رفت، که این نَقْشْ نه ماییم	که تَنْ شاخِ درختی‌‌‌ست ‌و ما بادِ نَسیمیم
۶	ولی جُنبشِ این شاخ، هم از فِعْلِ نَسیم است	خَمُش باش، خَمُش باش، هم آنیم و هم اینیم

0 پاسخ

آیا می خواهید به بحث بپیوندید؟
در صورت تمایل از راهنمایی رایگان ما استفاده کنید!!