غزل ۱۴۷۵ مولانا

۱	بِجوشید، بِجوشید، که ما بَحرْ شِعاریم	به‌جُز عشق، به‌جُز عشق، دِگَر کار نداریم
۲	دَرین خاک، دَرین خاک، دَرین مَزرعهٔ پاک	به‌جُز مِهر، به‌جُز عشق، دِگَر تُخم نکاریم
۳	چه مَستیم، چه مَستیم از آن شاهْ که هستیم	بیایید، بیایید، که تا دست بَرآریم
۴	چه دانیم، چه دانیم که ما دوشْ چه خوردیم؟	که امروز، همه روز، خَمیریم و خُماریم
۵	مَپُرسید، مَپُرسید زِ اَحوالِ حقیقت	که ما باده‌پَرَستیم، نه پیمانه‌شُماریم
۶	شما مست نگشتید، وَزان باده نخوردید	چه دانید، چه دانید که ما در چه شکاریم؟
۷	نَیُفتیم بَرین خاک‌سِتان، ما نه حَصیریم	بَرآییم بَرین چَرخ، که ما مَردِ حِصاریم